Sripuram Golden Mahalaxmi Temple

Golden Temple - when uttered this word, immediately people thinks of Amritsar and the Highest Body of the Sikh's pride Golden Temple.

Thirmalai naiker mahal-MADURAI

The palace is situated 2kms south east of Meenakshi Temple. The palace was built in 1636 by Thirumalai Nayakar.

The Meenakshi temple complex

Madurai or "the city of nectar" is the oldest and second largest city of Tamil Nadu..

The big Waterfalls at Hogenakal

You get the feel of the river running nearby when you enter the sanctuary enclosing Hogenakal waterfall. Suddenly.

Dr. Avul Pakir Jainulabhudin Adbul Kalam

Adbul Kalam, was born on the 15th October, 1931, at Rameshwaram in TamilNadu. He did his B.Sc..

Sunday, January 20, 2008

Sri Jambukeshwara Temple


Built in the 10th century CE, this temple, dedicated to Shiva and Parvati, is known for its fine gopurams. Gopurams are the entrance gateways to temples in South India. They grew in size from the mid-12th century CE until the colossal ones came to dominate the temple complex, surpassing the main sanctum for architectural elaboration. Often a series of gopurams are to be found at a shrine, each providing entry through a new enclosure The gopuram is generally constructed with a stone base and a superstructure of brick and pilaster. It is rectangular in plan and topped by a barrel-vault roof. The exterior walls are covered with sculpture. ♣
This temple is an important Shiva temple which is architecturally interesting and has elaborate carvings. The temple is devoted to Shiva lingam which is submerged in water coming from a spring in the sanctum

Kailasanathar Temple


Kanchipuram is a pilgrimage city. A former Pallava capital (7th - 9th century), Kanchipuram is filled with temples dating from the 8th - 17th centuries. These temples are the perfect study of the evolutionary changes that the South Indian architecture underwent while different reigns made their impressions on them.

Among the oldest temples in the temple city of Kanchipuram is Kailasanath Temple, dedicated to Lord Shiva. King Rajasimha, of the Pallava dynasty, built this Shiva temple in the early 8th century. An epitome of an early structural temple, Kailasanath Temple reflects the rapidly emerging South Indian style: gopuras, pilastered walls, a pyramidal shikhara, and a perimeter wall enclosing the complex.

Constructed mostly of limestone, the walls and vimaanam of this temple are filled with great sculptures, and paintings. There are 58 small shrines situated around the main shrine. Paintings of Fresco-style adorn the inner walls of the shrines. It has an attractive panel depicting Shiva and Parvathi in the midst of one of their innumerable dance competitions.

It is the only temple at Kanchipuram, which is devoid of any of the recent additions of the Cholas and Vijayanagar rulers. It is believed that the temple also served as the king's shelter during wars and the remains of an escape tunnel in the temple's precincts attests to that fact.

On the auspicious day of Maha-Sivaraathri, thousands of ardent devotees converge to the temple. The temple is far removed from the city and thus quite peaceful. Under the maintenance of the Department of Archeology, Government of India, tourists are allowed to freely photograph the sculptures in and outside the temple, with the exception of the Sanctum and the main Deity.

Kanyakumari Beach


At the southern most land tip of India, where the Arabian Sea, the Indian Ocean and the Bay of Bengal meet, lies Kannyakumari, an important pilgrim centre. Kannyakumari is famous for its beach and the spectacular sunrises and sunsets, especially on full moon days. Kanyakumari is also famous for its vast green stretches of paddy fields, rich forests, coconut groves and mineral sands.

The Kanyakumari beach is a beautiful sight with multi-coloured sand. The beach here does not really offer one the opportunity to sunbathe on soft golden sands, or to frolic in the waves either. The seashore is rocky and dangerous, and there is a manmade wall running along it. People are warned to stay off the rocks, and when if someone ventures out of bounds, he or she is quickly and severely reprimanded by a watchful policeman. There is a lighthouse from where one can get a panoramic view.

The sea is fairly rough, so it is entertaining to watch it beat itself against the rocks and then subside, before it gathers itself up for another attack. With long stretches of sands of many hues, the beach offers a welcome change. A variety of shells are on sale on the Kanyakumari beach.

Friday, January 11, 2008

"YOU STAND WHILE I SIT"



A long time ago, there was a country called Thuvarapathi.
It was ruled by a very ancient dynasty called the Thuvapathi VELir.
The country occupied a very strategic place in between the major kingdoms of the Pandyas and the Cholzas.

This country was crisscrossed by a network of forts, jungle-barriers, and fortified mountains and hills. In addition it also contained cantonments and ninty-six settlements of several warring communities made up of hereditory warriors.
The land was fertile, being fed by small rivers and an ingenious system of irrigational tanks called 'KanmAys'.
The land also contained settlements of a merchantile class. In fact their chief city, AruviyUr, was very near their capital, KaNNamangalam.

The country was very rich.
And very powerful.

The king bore the hereditary title of Thuvarapathi VELAr. The ruling potentae went
by the name of Kandan MangalA ThEvan ThuvarApathi VELAn.

The dynasty had marital connection with the Pandyas and the presnt Thuvarapathi VEL was the brother-in-law of the ruling Pandya king.

Because of the country's inherent richness and bountifulness, and its martial capabilites and its strategic position, the Thuvarapathi VEL was one of most powerful nobles in the area. In fact, he was even more powerful in some ways than his overlord, who had to depend on the VEL.

The present VEL had a council of advisors and ministers. The chief among them was a very wise man called Thennavan Thamilzadharaiyan. He was known for his ferocity in battle and unflinching courage. All the enemies dreaded him. He never lost any war. He had initiated a great number of public works and made the country very fertile. The people were very happy inspite of the frequent wars. Their army was the best-trained in the whole land. It was said to be able to with-stand the combined armies of the three crowned kings of Tamilnadu.

He was by himself was a war-lord who owned large tracts of lands in the country. His palace in the nearby VeeraPandyanallur was filled beautiful and costly articles that he brought back from military campaigns.

Such a very powerful minister and war-lord............one day went missing.

He did not turn-up for work, was nowhere to be seen and everyone got worried.

The guardsmen were sent everywhere to seek him out.

By mid-morning, small platoon of guards came running helter-skelter.

They had located the minister.

The VEL and his retinue went running out after them.

They went out the citadel, out of the city, out of the suburbs and went northwards towards PaRambu Malai.
When they reached the ancient NisumbhaSUdhini temple which was on the outskirts of the town of PaRambu, by the side of the mountain bordering the jungle, they stopped short.

There, at the bottom of a Ficus tree and perched upon a small platform, was the warlord minister - the fierce and wise Thennavan Thamilzadharaiyan.
He was wearing nothing but a small piece of loin cloth.
No jewelley; no kadayam which stood for his valour; no rich clothes; no weapons.
He was seated in the siddhasana with one leg crossed over the other and his head was bent, with his half-closed eyes cast downwards at........nothing.
Thorugh his half-close eyes, he was looking at nothing.

The VEL and his retinue trod ever so softly after casting off their foot-wear; taking off their head-gears and the upper garments they tied them around their waists.
Folding their hands and bowing in suppliance and total obeisance most humbly, they stood by silently.

At long last, the war-lord minister opened his eyes.
The VEL, touching his own right elbow with his left fingers and putting his right plam just front of his mouth and sheilding it, asked, but one question with great trepidation and temerity.

"Why?".

Upon this, the earstwhile war-lord minister turned his eyes towards his overlord and uttered one small sentence......

"Niir niRka.Yaam irukka"
"You Stand while I Sit

THE DREAM OF MARUDHU 'S...


Sivaganga was an off-shoot of the Ramanathapuram Samasthanam at first. It was divided into 5 parts. 3 parts were made into the Ramanathapuram proper and the northern 2 parts were composed into the minor Samasthanam of Sivaganga. This was given away as dowry to Sasivarna Thevar, when he married the daughter of Sethupathy of Ramnad.
The last Raja of Sivaganga was Muthu Vaduga Natha Thurai Thevar.Vellai Marudhu alias Periya Marudhu Servai and his younger brother, Marudhu Pandiyan alias Chinna Marudhu were serving the King. The king lost his life in a war with the forces of the British East India Company.
They rescued the queen, Velu Nachiyar and escaped to Hyder Ali, the Sultan of Mysore. With military help from Hyder, the Mardhu Brothers captured Madurai and Sivaganga.
They reinstalled Velu Nachiyar as the queen and Periya Marudhu Servaikkarar married her. He also used his own money to pay all the arrears of payment owed by the Sivagangai Samasthanam.
Thus Periya Marudhu Servai became the ruler of Sivagangai.
Chinna Marudhu became the minister and manager of the Samathanam. They did a lot of good deeds; protected the people; brought stability and prosperity. They even tried to bring back the ancient glory of the Tamils. So,the Marudhu's had many poets and scholars coming to their place. They had a permanent group of thirty-two Asthana Pulavars.
The chief among them was a child genius called BalaSaraswathi Saanthu Pulavar.(º¡óÐô ÒÄÅ÷).
The Marudhus ruled from 1773 to 1801.
Once, Periya Marudhu was suffering from multiple abscess called a carbuncle. It dragged on for many days without healing.
He consulted Saanthup Pulavar. He was told that the disease can only be cured by the grace of Murugan. If a devotee of Murugan applied ThiruNeeru over the affected part, it would heal immediately. This was Pulavar Vaakku.
Nattukkottai Chettiars were arden devotees of Kunrakkudi Murugan. So,the Servaikkaarar sent his servants and soldierswith orders to bring into his presence, the very first Nattukkottai Chettiar, whom they should meet.
A certain Kaadappa Chettiar of Niyamam, happened to pass along. He was promptly brought to the Servaikkarar.
Marudhu Servai asked him to apply ThiruNeeru over his abscess.
The bewildered Chettiyar was scared out of his wits, and praying with all his mind to Kunrakkudi Murugan to safe him from that difficult situation, put the ThiruNeeru.
That night Marudhu Servai fell into a deep sleep for the first time in so many days.
He had a peculiar dream. There was a very young and handsome sannyasi carrying a bunch of pea-cock feathers.
He pressed the abscess, expressed out the hardened pus, put it on a banana leaf, put some ThiruNeeru over the site, and vanished.
In the morning, Marudhu Servai found that the abscess had ruptured.
He honoured the Chettiyar by giving him a village and treating him as his elder brother, calling him "«ñ§½".
Then he visited Kunrakkudi and worshipped at the temple. He was aghast at the dilapidated condition of the temple. He consulted Astrologers and Maanthirikars who told him that the "Thagadu" underneath the main shrine was upturned. He immediately undertook a massive Thiruppani.
During it, they did find that the 'Thagadu" was indeed upside-down. The hill was surrounded by thorney shrubs.
He had them cleared. He built several water-tanks, the biggest and most magnificent was "Marudhapuri", (ÁÕ¾¡Ò¡¢) named after him. He created groves of one thousand mangoe trees and one thousand coconut trees. He built rampart walls to support and protect the hill-temple. He beautified and extended the temple.
Then he asked Saandhu Pulavar to compose a prabantham on Kunrakkudi Murugan.
Saanthu Pulavar sat in the Thogaiyadi Vinayagar Sannidhi at the foot of the hill and composed the "Mayura Giri Kovai".
This is a long poem of 536 verses. He completed the poem in the space of one day and the arangetram took place there.
When Marudhu Servai was finally captured by the British, Saanthu Pulavar could not bear the loss of Marudhu's friendship and one week later, he died in his home-village.
Thus he did not live to hear the news of the hanging of Periya Marudhu Servaikkarar which took place two weeks later.
If you go to Kunrakkudi, you will see, on two pillars in front of the central shrine of Subramanya, the life-sized statues of the Marudhu Brothers, perpetually paying homage to Murugan.
If you do, think about them, this story,.....and Jaybee.

THE WAR OF THE NOSES


South India was a very prosperous region. In the 14th century, there was an Empire of the Hindus, called VijayaNagar. The visiting Portuguese have mentioned that it was the richest country in the world.
This empire was divided into several provinces. These in turn were ruled by governors and vice-roys.
But in due course, the empire fell apart and the Sultanates of Bijapur an Golkonda captured most of the territories.
The provinces became sovereign kingdoms under the erstwhile governors, who were now kings.
One such kingdom was the Kingdom of Madurai. It was ruled by a Nayak dynasty. It was known as the Madurai Nayak dynasty because there were other Nayaks ruling over Cenji and Thanjai in Tamilnadu.
Of these the most powerful seems to have been the Madurai Nayak.
At that time Mysore was ruled by the Wodeyar dynasty.
They had expansionist policies. If not successful, they would extort by holding back the Kaveri waters. Or they would raid the country and loot and oillage and masscre the inhabitants. This sort of terroisation used to frighten the people to give in to the Mysoreans.

In the 17th century, the king was Tirumalai Nayak, the most glorious of the dynasty.
He came to the throne in 1523 AD as the co-ruler of his brother who was the ruler of the country.
After the death of his brother, Tirumalai became the full-fledged ruler in 1528 AD.

He was a patron of architecture and made the City of Madurai be known as the 'Temple City'. He waged a number of successful wars. He had 200 wives and many many more concubines. He also lived up to a ripe old age.

But in the twilight years of his life, he was striken with disease.

This was taken advantage by the king of the neighbouring kingdom of Mysore. The reigning monarch, Kanthirava Narasa Raja, fitted out an army and sent it to the kingdom of Madurai. He did this as a revenge for what Tirumalai did to him in the past. Tirumalai had assisted the Sultanate of Bijapur to attack Mysore.
In 1656, The Mysoreans invaded Salem and Sathyamangalam was the first place to taste the horrors which the Mysoreans inflicted upon them.
From there, the Mysorean general proceeded with ease to the vicinities of Madurai.
The army had a peculiar order from the king himself. Each soldier was directed to cut off the noses of anyone whom they should encounter in enemy territory. Each cut-off nose would be rewarded with money. A man's nose was worth more than a woman's or a child's. As prove, a nose must have a portion of the upper lip with the moustache attached. The enterprising Mysoreans went to the extent of devising a clipper which would slice off the nose together with the upper lip.
So the Mysorean general carried out the orders of the Kanthirava himself. Even women and childeren were not spared.
This marauding army struck such fear in hearts of the people and the soldiers of the Nayak's army, that they lost heart and fled before it. The 75 years old Tirumalai Nayak was in in his sickbed and he could hardly shore up the Mysoreans.
He could not muster up an army to check the Mysoreans in sufficient time. Within a matter of a few days, the Mysoreans would capture Madurai.
And, of course, the king himself with all his harem.
The outcome was unthinkable.
The enemy advanced to about 20 miles from the capital city and laid camp there.
The hapless Nayak performed special worships in temples to seek divine intervention.
As a last resort, asked his eldest queen to write out an urgent appeal to Raghunatha Sethupathi and call upon the leader of the fierce warlike Maravar community who lived in the territory of Ramnad, nearby. Raghunatha Sethu Pathi had a standing army which was trained by the Italians. They were also well-armed. Apart from this army, the Sethu Pathi could muster up a reserve force of many thousands more at will, within a short space of time.
The Maravar chieftain responded, called up his army, and collected a force of 25000 Marava warriors within a space of 6 hours. This formidable army reached the vicinity of the capital by forced-marches and put itself in position between the Mysoreans and the Madurians by dawn the next day. The Sethupathi sent a message to Tirumalai asking him not to fear. His army was a Nayak army of 35000 men which was collected by the orders of Tirumalai Nayak.

The Mysorean attacks were stalled.
The Mysorean general sent for reinforcements from Mysore.
In the meanwhile, he bribed a Brahmin general in the Nayak's army. Due to the Brahmin's betrayal, the Nayak army was made to fall back.
The mysoreans advanced at this juncture.
But the Sethupathi caught the Brahmin and arrested him.
With his forces he fell upon the Mysoreans. The Mysoreans swayed. Then they broke. Within a very short time, it was beaten back to the borders of Dindukal.
The Mysoreans held back in Dindukal and they were joined by a fresh army of 20000 men from Mysore.

Then the Maravas amd Madurians fell upon the Mysoreans.

Another fierce battle was fought in which both sides lost 12000 men.
The courage of the Sethupathi motivated the Madurians and made them vicotrious.
The Mysore army was baffled and retreated.
Thus Raghunatha Sethupathi saved Madurai.
Tirumalai Nayak honoured the Sethupathi with many presents and gave him the honorific title of 'Tirumalai Sethupathi', 'Rani Sol Kaaththaar',
and 'Rani Maangalyam Kaaththar'.
There were some special privileges which had been given in the past to the Mayaks of Madurai. They were the only ones who could ascend and be carried in Simhamukha Sivikai - a special palenquin with a lion's head.
And he also gave the Sethupathi the privilege of celebrating Navarathri and Vijayadasami festivals with the same grandeur as the Nayaks of Madurai. He gave a few towns and districts and added them to SethuNadu. He aslso gave him exemption from paying annual tribute to the Nayak.

Then an army was sent to Mysore under the leadership of KumaraMuthu Nayak, the younger brother of Tirumalai Nayak. They beat back the Mysoreans all the way back into their own homeland. As they went, they reaped a bountiful harvest of Mysorean noses. They raged into the camp of the king who escaped with barely his clothes on. But the king's mother was not so fortunate.

For the folly of her son, she paid through her nose.
Yes. The Nayak warriors cut off her nose.

HOW DID HE DO IT?


In the 2500 years period of available Tamil history, the rule of the Imperial Cholzas was an important factor.
The Cholzas were ruling over the whole of Tamilnadu and parts
of Andra for the better part of 3 centuries lasting from 9th to 12th centuries.
It took the Cholzas immense repeated efforts lasting a century to overcome the Pandyas. Rajendra got so fed up that he abolished the rule of the Pandyas and appointed his sons as the Pandya kings. Not kings of Pandya country, but as Pandya kings themselves.
The Pandyas bided their time for two centuries.
The nemesis to the Cholza Empire came in the person of Maaravarman Sundara Pandiya I(1216 - 1240) He devastated Cholza nadu and Cholza nadu became very weak.
40 years later, another Sundara Pandiya appeared on the scene.
He was Jatavarman Sundara Pandiya. He conquered the Cholza territories and created the New Pandya Empire.
He ransacked Cholza naadu.
But he donated much of whatever booty that he captured.
The biggest beneficiaries to his benevolence were the Chidhambaram and the SriRanggam temples.
He perfomed what was known as the 'Thulabaara Dhaanam'.
'Thulabaram' is a weighing scale.
He caparisoned his Royal elephant with full ornaments. He climbed upon the howdah(ambaari) with his royal queen. The elephant mahout was also on the elephant. The king and queen were fully bedecked in their splendour. The custom was that the king would wear the most costly ornaments.
Marco Polo, a few years later. has mentioned that the king was wearing ornaments worth a city's ransom.
Thus fully attired, he weighed himself, his wife, the mahout, the elephant with all the paraphernalia.
He gave an equivalent weight of gold and other ornaments to the Temple of SriRanganathar and Chidhambaram.

Please read carefully.

This is a historical fact. Therefore it had really taken place.

Now the questions are:

How did the Emperor Jatavaraman Sundara Pandya measure out an exact weight?

How tall was the beam of the scale-"tharaasu".

How long was the cross-beam of the tharaasu?

What material would have takenthe stress and strain and born the weights - the weight of the elephant etc., and theweight of the gold?

What iron was used in the making of the tharaasu?
What was the total weight of the tharaasu?

What formula would you use to measure the distance of the fulcrum from the end?

How heavy and how thick should be the pivot which would bear the weight of the arms and the weights, if it should be iron?

How high was the platform and scaffolding on which the weight readers were standing?
ANSWERS:

THEY BUILT A GIANT RAFT AND FLOATED IT IN A GHAT.

THE KING, THE QUEEN, AND THE MAHOUT SAT ON THE
ROYAL ELEPHANT.

THE ELEPHANT WAS DRIVEN TO THE RAFT AND MADE
TO STAND ON IT WITH VERY LITTLE MOTION.

THE DEPTH TO WHICH THE RAFT SANK, WAS NOTED.

THE ELEPHANT WAS MADE TO COME OUT OF THE RAFT.

GOLD WAS PLACED IN THE RAFT UNTIL THE RAFT SANK
TO THE SAME DEPTH AS WHEN IT HELD THE ELEPHANT.

THIS GOLD WAS EQUAL IN WEIGHT TO THE WEIGHT OF THE
ELEPHANT, ETC.

நாடி ஜோதிடம்



இறந்த காலம், நிகழ்காலம்,வருங்காலம்ஆகியவற்றைக் கண்டறியும் ஆற்றல் படைத்த நிபுணர்கள் இருந்தனர். அவர்களைத் "திரிகால ஞானிகள்" என்று அழைப்பர்.

இவர்களில் பலர் முனிவர்களாகவும்,¡¢ஷிகளாகவும், சிலர் சித்தர்களாகவும் விளங்கினர். அவர்களுக்கு "ஞானதிருஷ்டி எனப்படும் விசேடப் பார்வை இருந்தது. அதை வைத்து அவர்கள் எக்காலத்திலும் நடக்கும் நிகழ்வுகளைக் கண்டறிந்தார்கள். ஜோதிட விதிகளையும் யாத்து, நிகழ்வுகளுடன் ஏற்ற முறையில் தொடர்பு படுத்தி அவற்றை நெறிப்படுத்தித் தொகுத்து எழுதிவைத்துச ்சென்றனர்.

அத்தகையதோர் சாஸ்திரம் தமிழ்நாட்டில் உண்டு.
அதன் பெயர் "நாடி சாஸ்திரம்"
அதை "ஏடு பார்த்தல்" என்றும் அழைப்பர்.

ஏனெனில் அந்த நூல்கள் பாடல்களின் வடிவில் பனை ஓலையால் ஆன ஏட்டுச ்சுவடிகளில ்எழுதப்பட்டிருக்கின்றன.

ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வாழ்ந்த ¡¢ஷிகளும் சித்தர்களும் எதிர்காலத்தில் வாழப்போகும் குறிப்பிட்ட மனிதர்களைப் பற்றியும் அவர்களின் ஜாதக அமைப்புகளைப் பற்றியும் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகளைப் பற்றியும் அந்த ஏடுகளில் எழுதி வைத்திருக்கின்றனர்.

குறிப்பிட்ட மனிதனின் பெயர், ஊர்,பெற்றோர், உருவ அமைப்பு, முதற்கொண்டு அந்த ஏடுகளில் காணப்படும்.

தமிழ்நாட்டில் வழங்கும் நாடிகளில் "காகபுசுண்டர் நாடி", கெளசிக நாடி, "சப்தரிஷி நாடி", அகத்தியர் நாடி,போன்றவை முக்கியமானவை.
"கேரள மணி கண்ட ஜோதிடம்" என்ற நூலுமுண்டு.வடமொழியிலே "பிருகுஸம்ஹிதை" என்ற நூலே பிரபலமாக உள்ளது.

நாடி சாஸ்திர நூல்களுக்கெல்லாம் முதல்வராக பிருகு முனிவரையே சிலர் சொல்லுவார்கள்.

தமிழகத்தில் சில இடங்களில் இன்றும்ஆயிரக்கணக்கில் நாடி ஜோதிட ஏடுகள் சிதறிக் கிடக்கின்றன. அவற்றில் பல அழிந்துவிட்டன. மேலும் பல மறைந்து போயின. தற்சயம் மிகவும் பிரபலமானவை சென்னையில் உள்ள காகபுசுண்டர் நாடியும் வைத்தீஸ்வ்ரன்கோயில், திருவானைக்கா ஆகிய இடங்களில் உள்ள கெளசிக நாடியும்தான்.வைத்தீஸ்வரன் கோயிலில் அகத்தியர் நாடியும் இருக்கிறது.

இப்போது சிறிது "Theory" (Want to skip?)
பழந்தமிழ் நூல்களில் "கணக்கதிகாரம்"என்றொரு நூலுண்டு. அதில் பல கணித விதிகளும், சித்தாந்தங்களும் பாடல்கள் உருவில் விளங்கும்.

ஒரு பலாப்பழத்தில் எத்தனை சுளைகள்இருக்கின்றன என்பதனை அதன் காம்பைச் சுற்றியுள்ள முட்களின் எண்ணிக்கையை வைத்துக் கணக்கிட்டு அறிந்துகொள்ளும ்முறையை ஒரு பாடல் கூறுகிறது:

"பலவின் சுளையறிய வேண்டுதிரேல் ஆங்கு
சிறுமுள்ளுக் காம்பருகு எண்ணி - வருவதை
ஆறிற் பெருக்கியே, ஐந்தினுக்கு ஈந்திடவே
வேறெண்ண வேண்டாஞ் சுளை".

('மோனை முட்டுகிறதே, எதுகை எகிறுகிறதே, தளை தட்டுகிறதே?' என்றெல்லாம் என்னைக் கேட்காதீர்கள். சத்தியமாக நான் எழுதவில்லை).
பலாப்பழத்தின காம்பைச் சுற்றிலுமுள்ள முட்களை எண்ணி, அவ்வெண்ணிக்கையை ஆறால் பெருக்கி வரும் தொகையை ஐந்தால் வகுத்தால் வருவதுதான் அப்பழத்தினுள் இருக்கும் சுளையின் எண்ணிக்கை.
இப்போது ஒரு சந்தேகம்.
சுளையின் எண்ணிக்கையை வைத்து முட்கள ்தோன்றினவா?
அல்லது முட்களின் எண்ணிக்கைக்கு ஏற்ப சுளைகள் எற்பட்டனவா?

விண்ணில் உள்ள கோள்களின் நிலைகளுக்கு ஏற்ப உலகில் நிகழ்வுகள் நடை பெறுகின்றனவா? அல்லது அந்த நிகழ்வுகளுக்கு ஏற்ப கோள்கள் அந்தந்த நிலைகளில ்இயங்குகின்றனவா?

காரணத்தின் விளைவாகக் கா¡¢யமா?அல்லது காரியத்துக்கேற்ற காரணங்கள் அதற்கு முன்னதாகவே தோற்றுவிக்கப் பட்டுவிட்டனவா?

மகாபாரதத்தில் துரியோதனன் இடதுதொடையில் அடி பட்டு இறந்ததற்கு நிறைய காரணங்கள் உண்டு. கதையின் போக்கில் அந்தக் காரணங்கள் ஒவ்வொன்றாகத் தோன்றி ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புகொண்டு, இணைந்து, கதையின் முடிவில் பீமனுடைய கதாயுதம் துரியோதனின் தொடையைப் பிளப்பதில் முடிகிறது.

துரியோதனன் இடது தொடையில் அடி பட்டு இறப்பது என்பதைக் காரியமாகக் கொண்டோமானால், பாஞ்சாலியின் சபதம், பீமனின் சூளுரை, முனிவர்களின்சாபம், தாய் காந்தாரி கொடுக்க முயன்ற பாதுகாப்பு முயற்சியின் தோல்வி போன்ற காரணங்கள் ஆங்காங்கு தோற்றுவிக்கப்பட்டு விடுகின்றன.அவை ஒன்றுடன் ஒன்று சூட்சுமமான முறையில் தொடர்பு கொள்கின்றன.

நிகழ்ச்சிகளீன் போக்கைத் தன் வசமாக்கிக் கொள்கின்றன.சா¢யான தருணத்தில் அவை இணைந்து அவற்றின் ஆற்றலை வெளிப்படுத்திக் காரியத்தைத் தோற்றுவிக்கின்றன.

மகாபாரதக்கதையில் துரியோதனின்இறப்பு இன்றியமையாதது; கட்டாயம் நிகழவேண்டியது; தவிர்க்க முடியாதது; வேறு வழியில்லை.

"அவனுடைய இறப்பு எனப்படும் 'கட்டாயம்', நிச்சயமாக நிகழவேண்டி, காரணங்கள் தோன்றின", என்று வைத்துக் கொண்டோமானால், காரியத்தின் கருப்பொருள் முன்னதாகவும், காரணங்கள் பின்னதாகவும் உருவாவதைக் காணலாம்.


கொடியசைந்தும் காற்று வந்ததா?

காற்று வந்ததும் கொடியசைந்ததா?


ஆயிரத்தைந்நூற்று ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் சீனாவின் சுவாங் சூ நகரில் ZEN பெளத்தமதப்பேரவை ஒன்று நடந்தது. தலைமை குருக்கள் மஹா பரிநிர்வாண சூத்திரத்தை விளக்கிக்கொண்டிருந்தார். அவ்வமயம் அங்கு தொங்கிக் கொண்டிருந்த கொடியன்று அசைந்தது.

அதைக் கண்ட புத்த பிக்குகளுக்கு மேற்கூறிய சந்தேகம் வந்தது. அதன் தொடர்பாக வாக்குவாதமும், அதன் விளைவாகப் பொரியதொரு ஆர்ப்பாட்டமும் நிகழ்ந்தன.

இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் ஓர் ஒழுங்குமுறையும ்நியதியும், கட்டுக்கோப்பும் விளங்குகின்றன. இதையே "Cosmic Order" என்று கூறுவார்கள்.இதில் விளங்கும் அனைத்துப் பொருள்களும் அனைத்து நிகழ்ச்சிகளும் ஒரு நியதிக்குட்பட்டு ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்பு கொண்டவையாக விளங்குகின்றன.

இந்த நியதி கெட்டால்தான் "மகாப்பிரளயம்" எனப்படும் "Chaos" ஏற்படும்.

இந்த மாதிரி நிர்ணயிக்கப்பட்ட, நிச்சயமான நியதிகள் இருப்பதால்தான் "Goddoes not play
dice with the Universe", என்று Einstein கூறினார்.

காலதத்துவத்தின் அமைப்பே விசித்திரமானது.இதன் ரகசியங்கள் பலவற்றை நம்முடைய பழைய சாஸ்திரங்களில் நிறையவே காண முடிகிறது. மேல் நாட்டறிஞர்கள் இதைப் பற்றி ஆழமாக ஆராய்ந்து வருகிறார்கள்.ஆனால் அவர்களில் மிகச்சிலருக்கே நம் சாஸ்திரங்களில்காணப்படும் நுட்பங்களில் சில தொரிந்திருக்கின்றன.

இம்மாதிரி ஆய்வில் இந்தியர்கள் ஈடுபட்டால்தான் பெரும்பலன் ஏற்படும். அதிலும் யாராவது தற்காலச்சித்தர் அல்லது ரிஷி இதில் ஈடு பட்டார்களானால் மிகவும் மேன்மையாக இருக்கும்.

இதையெல்லாம் ஏன் வெட்டித்தனமாகச் செய்து கொண்டிருக்கவேண்டும் என்ற எண்ணமே நம்மவர்களிடம் மேலோங்கி நிற்கிறது.ஆகையால்தன் ஆய்வு செய்பவர்களும் குறைவு; ஆதரவும் குறைவு.
ஆகவேதான் வசதியான சூழ்நிலைகளில்இருக்கும் போலிகள் அருமையாக சரடு விட முடிகிறது
காலதத்துவத்தின் ரகசியங்களையும் "CosmicOrder" எனப்படும் பிரபஞ்ச நியதியையும் தன்னுள்ளடக்கிக் காட்டும் நூல்களில் நாடி சாஸ்திரமும் அடங்கும்.Thank you for your perseverance. We go to hard facts.

நாடி ஜோதிடத்தில் கெளசிகம்,அகத்தியம்,சப்தரிஷி என்றெல்லாம் பெயர்கள் கொண்ட பல பிரிவுகள் உள்ளன என்று ஏற்கனவே கூறியுள்ளேன்.

இவற்றுள் கெளசிகம், அகத்தியம் போன்ற நாடி நூல்களுக்கு சம்பந்தப்பட்ட நபர்களின் கைரேகைகளை அடிப்படையாகக் கொள்கிறார்கள்.ஆனால் சப்தரிஷி நாடியிலோ குறிப்பிட்டநபா¢ன் ஜனன ஜாதகத்தில் கண்டுள்ள ஜன்ம லக்கினத்தையும் மற்ற கிரகங்கள் நின்ற நிலைகளையுமே எடுத்துக் கொள்கிறார்கள் இவற்றின் அடிப்படையில் அவரவருக்கு¡¢ய நாடி நூல்களை எப்படித் தேடிக் கண்டு பிடிக்கிறார்கள் என்பதைப் பிறகு சொல்கிறேன்.

அதற்கு முன் ஒரு கேள்விக்கு பதில் கூறிவிடுகிறேனே!
ஒருவருக்கான நாடி நூல் இன்னொருவருக்குப்பொருந்த முடியுமா?
மனிதர்களின் கை ரேகைகளில் பல வகையான அமைப்புகள் காணப்படுகின்றன. எத்தனையோ வகையான ரேகை அமைப்புகளில் குறிப்பிட்ட சில ரேகைஅமைப்புகளை மட்டுமே நாடி சாஸ்திரத்துக்கு உ¡¢யதாக எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.இந்த சிறப்பு ரேகை அமைப்புகள் பதினொன்று இருக்கின்றன.

இவற்றை வைத்துத்தான் ஒரு குறிப்பிட்டநபருக்கு¡¢ய நாடி ஜோதிட ஏடு தேடப்படும்.
கோபுராங்கி,தனயோகம், புவிச்சக்கரம், சங்கு, தாமரை, போன்ற பெயர்களைஅவ்வமைப்புகள்
கொண்டிருக்கின்றன. இந்த 11 வகையான ரேகை அமைப்புகளும் எந்த விதமான வா¢சையில் அமைந்துள்ளன என்று பார்ப்பார்கள்.

உதாரணமாக இவை, தனயோகம், சங்கு- தாமரை - புவிச்சக்கரம்- என்றவாறோ, சங்கு- தாமரை- தனயோகம்- புவிச்சக்கரம் என்றவாறோ, கோபுராங்கி- சங்கு- தாமரை- புவிச்சக்கரம்- தனயோகம் என்றவாறோ, பல வகைகளில் வரிசையாக அமைய முடியும். இந்தத் தொடர்கள் வெவ்வேறு முறைகளில் ஒவ்வொருவருக்கும் அமைந்தி ருக்கும்.

இந்த இடத்தில் கணித சாஸ்திரத்தில்காணப்படும் சில விதிகளைப் பற்றிஉங்களிடம் கட்டாயம் கூறியாக வேண்டியிருக்கிறது.

கணித சாஸ்திரத்தில் "Permutation and Combination" என்றொரு விதியுண்டு. இரண்டு எண்களை நான்கு விதமாக இரண்டிரண்டாக வரிசைப்படுத்தலாம்.

1,2 என்னும் இரண்டு எண்களை எடுத்துக்கொள்வோம். 1,2; 2,1; 2,2; 1,1 என்றவாறு நான்கு வகைகளில் இவை அமையும்.

மூன்று எண்களோ 3X3X3 =27 வகைகளில் அமையும்.
இப்போது 1,2,3யை எடுத்துக் கொள்வோம்.
1,1,1; 1,1,2; 1,1,3; 1,2,1; 1,2,2; 1,2,3; 1,3,1; 1,3,2; 1,3,3.....etc., etc., என்றவாறு
3,3,3, வரை 27.
.நான்கு எண்களோ 4X4X4X4=256 வகைகளில் அமையும் ..
இம்முறைக்கு தமிழ் மந்திர சாஸ்த்ரத்தில் "மாறல்" என்று பெயர். பஞ்சாட்சர மாறல், சடாட்சர மாறல் என்றெல்லாம் சில மந்திர அமைப்புகள்இருக்கின்றன.

தமிழ் இலக்கண விதிகளில் கூட இந்த Permutation/Combination பயன்பட்டிருக்கிறது.
தொல்காப்பியத்தில் பொருளதிகாரத்தில் செய்யுளியலில் 357, 406, ஆகிய பாடல்களில் பார்த்தீர்களானால் தொல்காப்பியரேகூட இதைக் கையாண்டிருப்பது தொ¢யும்.

நமது இந்திய சாஸ்திரிய சங்கீதத்திலும் கூட Permtation/Combination அமைந்துள்ளது. ராகங்களில் ஆரோகண அவரோகணக் கிரமத்தில் அமைந்துள்ள ஸ்வர வரிசைகளை கற்பனையைப் பயன்படுத்தி Permutation/Combination விதியின்படி விரிவாக்கிக்கொண்டே போகலாம்.ஒரே ராகத்தை மணிக்கணக்கில் பெரிய வித்வான்கள் விஸ்தாரமாகப் பாட முடிகிறது அல்லவா?

வேதங்களை ஓதும் முறைகள் சில இருக்கின்றன. அவற்றைப் "பாடங்கள்" என்று கூறுவார்கள்.சிகா பாடம், ஜடாப்பாடம், கனப்பாடம்,முதலிய எட்டுவகைகள் இருக்கின்றன."அஷ்ட விக்ருதிகள்" என்று இவற்றைக் கூறுவார்கள்.

ஆச்சா¢யமாக இருக்கிறது அல்லவா?

மனிதர்களிடையே காணப்படும் அந்த பதினோரு வகையான ரேகை அமைப்புகளை Permutation/Combination படி
11X11X11X11X11X11X11X11X11X11X11 = 285,311,670,611
வெவ்வேறு வரிசைகளாக ஏற்படுத்தமுடியும்.
Theoretically, இந்த உலகின் ஜனத்தொகை இந்த எண்ணிக்கையை மீறும்போதுதான் ஒரே மாதி¡¢யான ரேகை வரிசைகள் கொண்ட இரண்டு பேர் இருக்க முடியும். அப்பொதுதான் கலிமுற்றும்.

பூபாரம் அதிகரித்துவிடும்.

28531 கோடியை ஜனத்தொகை எட்டும்வரைகாத்திருந்து பார்ப்போமே?
Cloning முறையால் ஏற்படுத்தப்படும் மனிதப்பிரதிகளுக்கு( அச்சுபிழையல்ல) ஒரே மாதியான ரேகை அமைப்புகள் இருக்குமா?

Again ,theoretically possible.

அந்த அளவுக்கு மனித இனம் தன்னையே செயற்கையாகப் படைத்துகொள்ள முடியும்போது கலி முற்றியதாகத்தானே அர்த்தம்? இதுவும் பண்டைய சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்படுவதுதானே?

இந்த இடத்தில் கொஞ்சம் diversion. உலகில வியாபகமாகத் தமிழர்கள் பரவி விட்டதால் மற்றவர்களைப் பற்றியும் சிறிது தெரிந்து கொள்வது நல்லதுதானே?

Permutation/Combination விதியைத் தன்னகத்தே கொண்ட மற்றொரு சாஸ்திரம்" யீத்சிங்"
Iching; சீனதேசத்துச் சோதிடம். "யீ" என்றால் மாறுதல். "சிங்" என்றால் நூல்.

அவ்வப்போது ஏற்படும் மாறுதல்களை முன்கூட்டியே அறிவிப்பது இந்நூல். யீச்சிங்கைப் பயன்படுத்தி தனிப்பட்ட மனிதர்களின் வாழ்க்கை நடப்புகளைஅறியலாம். ஒரு குறிப்பிட்ட சந்தர்ப்பத்தில் எவ்வித நடவடிக்கைகளை எடுக்கவேண்டும் என்பதற்குரிய ஆலோசனைகளையும் இந்நூலின் மூலம் பெறலாம். New York Stock Exchange இல் இந்த முறையே பிரபலமாயிருக்கிறது.

("அப்படியானால் "Feng Shui" என்றால் என்ன?" என்று ்கேட்கப்போகிறார்கள் .)

ஒரு நாடு அல்லது சமுதாயத்தின் எதிர்காலத்தையும் அறிந்து கொள்ளலாம். உலகின் நடப்பையும்தெரிந்து கொள்ளலாம். பண்டைய சீன ஞானிகளும் இதையெல்லாம் அறிந்திருக்கின்றனர். ஆனால் அவர்களிடம்கூட தமிழ் நாடி சாஸ்திரநூல்களுக்கு இணையானவை கிடையாது. திபெத்நாட்டில் வழங்கிவரும் Akashik Records என்பவையும் ஒருவகையான நாடி சாஸ்திரம்தான் என்று சொல்வார்கள்

யீத்சிங்கில் Permutation மட்டுமல்லாது BinarySystemமும் இருக்கிறது.

இந்திய ஜோதிடத்தில் புலமை வாய்ந்தவர்கள் யீத்சிங் போன்ற முறைகளையும் ஆராயவேண்டும்.

தமிழ்நாட்டில் பிரபலமாக விளங்கும் நாடி நூல்களில் வைத்தீஸ்வரன் கோயில், திருவானைக்கா முதலிய ஏடுகளே முக்கியமானவை.குன்றக்குடியிலும் ஏடுகள்இருப்பது பலருக்குத் தொ¢யாது.

ஒரு குறிப்பிட்ட நப்ன் நாடி ஏடுகள்யாரிடம் இருக்கின்றன என்பதைத் தேடித்தான் கண்டுபிடிக்க முடியும். பலருக்குக் கிடைக்கமாட்டா. சிலருக்கு மட்டுமே அதிகத் தேடல் இல்லமலேயே கிடைக்கும்.
ஏடுகளைக் கண்டு பிடிக்கச் சில முறைகள்இருக்கின்றன.
சப்தரிஷி நாடிக்கு ஜனன லக்னமே அடிப்படை. கெளசிகம், மச்சேந்திரம், முதலிய ஏடுகளில் கைரேகைகளைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.குன்றக்குடி முறையை விளக்குகிறேன்.

ஏடு பார்க்க விரும்பும் நபர், ஜோதிடரை சந்திக்கும் நேரம் மிக முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகிறது.

விநாயகர் வழிபாட்டுடன் ஜோதிடர்,நபா¢ன் கை ரேகை அமைப்புகளை வரிசைக் கிரமமாகக் குறித்துக் கொள்வார். இவ்வாறு பதினோரு வகையான ரேகை அமைப்புகளையும் குறித்துக் கொண்ட பின்னர் ஏடு தேடல் ஆரம்பமாகும்.

உதாரணமாக முதலாவது ரேகை அமைப்பு கோபுராங்கியாகவும், இரண்டாவது தனயோகமாகவும், மூன்றாவது புவிச்சக்கரமாகவும், நான்காவது சங்கு, ஐந்தாவது தாமரை என்றும் வைத்துக் கொள்வோம்.

முதலமைப்பு கோபுராங்கியாக உள்ள சுவடிக்கட்டுகளிலிருந்து தனயோக ரேகைப்
பிரிவை எடுப்பார்கள். கோபுராங்கி-தனயோகச் சுவடிகளில ்மூன்றாவது அமைப்பாக விளங்கும் புவிச்சக்கர ரேகை ஏடுகளை எடுத்துவிடுவார்கள். அதிலேயே சங்கு சுவடிகளை ப்பிரித்தபின்னர், அவற்றுள் தாமரை சுவடிகளைத்தேடுவார்கள்.

Internetடில் surfing செய்து உள்ளுக்குப் போகும்போது இதைத்தானே செய்கிறோம்?

கடைசியில் அவர்கள் தேடிய sequenceவந்துவிடும்.கிடைக்காமல் போய்விடுவது அதிகம்.

ரேகை அமைப்புகளின் வரிசைக்கேற்பஏடுகளில் காணப்படும் ரேகை அமைப்பு வா¢சை ஒத்திருக்கவேண்டும்.அப்படி இல்லையெனில் தேடி வந்தவர் திரும்பவேண்டியதுதான்.

அவ்வாறு ஏடு அமைந்துவிட்டால், நல்ல நேரம் பார்த்துப் படிக்க ஆரம்பிப்பார்கள்........


முழுவதும் பாடல்கள் ரூபத்திலேய ேஜோதிடக ்குறிப்புகள் அமை ந்திருக்கும்.
ஜாதகருடைய பிறந்த வீடு, ஊர், மூதாதையர் விபரம்,உறவு,சொந்தப்பெயர், மனைவிமக்கள், சொத்துசுகம், குலம, ்கோத்திரம், முதலியவை சொல்லப்பட்டிருக்கும்.

உதாரணம் ஒன்றைப் பார்ப்போம்.

"தலைவாசல் உத்தரமாகும்
சாற்றுவோம் கீழ்மேல்வீதி
நீலமாய்த் தந்தி யீசன்
நிகழ்த்துவோம் கீழ்பாலாக"

வடக்குப் பார்த்த வாசலுடைய வீடு;
கிழக்குமேற்காக ஓடும் வீதி;
கிழக்கினில்சிவன் கோயில்.

"சங்கையாய்ச் சிற்றூர்தன்னில்
தந்தையின் இல்லம் சொன்னோம்
கங்கையின் குலத்திலேதான்
காவலனுதிப்பானாகும்"

சிறிய கிராமம்; வேளாள ஜாதி

"கைமுதல் அதிகம் இல்லான்
கரமதில் கத்தா¢ ரேகை
செய்தொழில் கிருஷி என்றோம்
தீரமா நெஞ்சுமாவான்
இக்குணமுடையானுக்கு
இவனுமே அஞ்சாம் ஜென்மம்
மிக்கவே யுதிப்பானாகும்
விளம்புவோம் அவன் குணத்தை"

அதிக பணமில்லாமலும், கையினில் கத்தரி அமைப்புள்ள ரேகையுடனும் ¨ தீர மனதுடைய விவசாயிக்கு ஐந்தாவது பிள்ளையாக ஜாதகன் பிறந்திருப்பான்.

இவ்வாறு ஒருவருடைய ஏட்டில் காணப்பட்டது. சரி தான் என்று ஒப்புக் கொண்டார்.

இப்படியே அந்த ஜாதகா¢ன் அம்சங்கள்அனைத்துமே சொல்லப் பட்டிருக்கும். இவை ஒவ்வொன்றையும் ஜோதிடர் சரி பார்த்துக் கொண்டே வருவார். சில விவரங்கள் சரி யாக இராவிட்டால் மேற்கொண்டு அந்த ஏடு படிக்கப்படமாட்டாது.

எல்லாமே சா¢யாக இருந்தால், சென்றபிறவியின் கூறுகளைப் பற்றி சொல்லப்படும். தற்சமயம் உள்ள நிலவரங்களைச் சொல்வார்கள்.இதெல்லாம் பதினொன்றாம் காண்டத்தில் காண்ப்படும்.

ஏடு பார்க்கும் சமயத்தில் ஏதாவது சங்கடங்கள் இருந்தால் அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்றும் கூறுவார்கள்.

சில பாடல்கள் நேரடியான அர்த்தத்தைக்கொடுக்கும்; சில பாடல்களோ சூட்சுமமாக அல்லது சூசகமாக உரைக்கும்.

"சகரத்தில் ஆறொன்பாந்தான்
இவனது நாமந்தானே"
என்றொரு பாடலில் காணப்பட்டது.
சகர வா¢சையில் ஆறாவது எழுத்து "சூ";
ஒன்பதாம் எழுத்து "சை"
அந்த ஜாதகருடைய பெயர் "சூசை" என்பதாகும்.
'வங்கத்தின் மீது சென்று
வரவதைக் காணுவானே"

என்று ஒரு பாடலில் இருந்தது. அதற்கு அர்த்தம் கூறியவர் "வங்கம்" என்றால் வங்காளம் என்று அர்த்தப்படுத்திக் கொண்டு ஜாதகர் கல்கத்தா சென்று சம்பாதிப்பார் என்று கூறியிருக்கிறார். ஆனால் அந்த நபரோ கல்கத்தா செல்லவில்லை.

கப்பலொன்றில் சமையல் வேலை பார்த்தார். "வங்கம்" என்ற சொல் கப்பலையும் குறிக்கும் என்பதைத் தமிழ்ப் புலவர் ஒருவர் மூலம் பின்னரே அறிந்தனர்.

நாடி ஜோதிடத்தில் போலிகள் நிறைய உண்டு. அதில் நம்பிக்கையுடையவர்கள் ஏமாறும் பொருட்டு போலியான ஏடுகளும் தயாரி க்கப் படுவதுண்டு.

பேரறிஞர் Dr.A.V. ஜெயச்சந்திரன் செய்த பல ஆராய்ச்சிகளில் நாடி ஜோதிடமும ஒன்று. அவருடைய தொடர்ச்சியான நீண்ட கால ஆய்வுகளை அவருடைய மரணமே நிறுத்தி வைத்தது. அவருடைய ஆய்வுக்குறிப்புகள் என்னவாயின என்றும் தொ¢யவில்லை.

நாடி ஜோதிடத்தின் மூலம் தனி நபர்களின் வாழ்க்கையைப ்பற்றி மட்டுமே அறிந்து கொள்ளமுடியும் என்று நினைத்து விடாதீர்கள்.

நாடுகளின் போக்கையும் உலகின்நிலைமையையும்,எதிர்காலத்தைப் பற்றியும்கூட எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள்.

Nostradamus தீர்க்கதா¢சனங்கள், ஐஸேயா,எஸெக்கியெல் போன்றோரின் தீர்க்கதரிசனங்களும் அவ்வகைப்பட்டனவையே.

ஒரு உண்மையான விசித்திரமான கதையுடன் முடிப்போம்.....

முப்பத்தாறாண்டுகளுக்கு முன் மதுரை ஆதீனத்தின் முந்திய ஆதீன கர்த்தராகிய ஸ்ரீலஸ்ரீ சோமசுந்தர தேசிகர் என்னிடம் கூறிய உண்மைச் சம்பவம் இது.

மதுரையைச் சேர்ந்த ஒரு நபர் நாடி ஜோதிடம் பார்ப்பதற்காக தஞ்சை மாவட்டத்தில் ஓ¡¢டத்திற்குச் சென்றார்.அவருடைய ஏடு கிடைத்தது. ஜோதிடர் படித்துக் கொண்டே வந்தார். எல்லாம் சரி யாகவே இருந்தது. திடீரென்று பாதியிலேயே நின்றுவிட்டது. ஏனெனில் அதற்கு மேல் தொடர்ச்சியாக இருக்கவேண்டிய ஏடுகளைக் காணோம்!

ஜோதிடர் கூறினார்.
"இந்த ஏடுகள் என்னுடைய மூதாதைகளுக்குச ்சொந்தம். என் தந்தையாருக்குப் பிறகு நானும் என் தம்பியும் பாகப்பிரி வினை செய்து கொண்டோம்.அப்போது சரி பாதி ஏட்டுச்சுவடிகளை என்னுடைய தம்பி எடுத்துக்கொண்டான். இப்போது நான் படித்த சுவடியின் மீதிப் பாகம் என்னுடைய தம்பியிடம் இருக்கலாம். அவனிடம் சென்று பாருங்கள்.

தற்சமயம் அவன் கேரளாவில் திருவனந்தபுரத்தில் இருக்கிறான்.", என்று கூறி ஜோதிடர் தன் தம்பியின் விலாசத்தையும் கொடுத்தார்.

சில காலம் கழித்து மதுரைக்காரர், திருவனந்தபுரத்திற்குச் சென்றார்.
பாதி வழியில் ஒரு விபத்தில் அவர் இறந்து போனார். அவருடன் சென்ற நண்பர்தப்பினார். விடுபட்டுப் போன அந்த ஏடுகளில் என்னதான் இருந்தது என்பதைப் பார்க்க அவர் ஆர்வம் கொண்டார். ஆகையால் திருவனந்தபுரம் சென்று இளைய ஜோதிடரைச் சந்தித்து அவருடைய அண்ணன் கூறிய விபரங்களைச் சொல்லி அவர்கொடுத்த சுவடிக்கட்டின் முதல் பாகத்தின் ஏடுகளைக் கொடுத்தார்.

அவற்றை வைத்து மீதிப் பகுதியைத் தேடிக் கண்டு பிடித்து இளைய ஜோதிடர் படிக்கலானர்.
அப்பகுதியில் ஒரே ஓர் ஏடுதான் இருந்தது.
அதன் ஆரம்பத்தில் ஒரே ஒரு வாசகம் மட்டுமே காணப்பட்டது.
'மலையாள தேசஞ்சென்று
மரணத்தில் ஏகுவானே"

என்றிருந்தது!

சாகவேண்டிய தருணத்தில் அவர் மலையாளதேசம் செல்லவேண்டி யிருந்தது.ஏட்டைத்தேடி அவர் மலையாள தேசம் சென்றார்.

முழுச்சுவடியும் தஞ்சாவூரி லேயே இருந்திருந்தால் அவர் மலையாளம் சென்றிருக்கமாட்டார்.

ஏடு தேடும் நோக்கமே இல்லாமலிருந்திருந்தால் அவர் தஞ்சைக்கும் சென்றிருக்கமாட்டார்.

காரணம்/காரி யம் ஆகியவற்றிற்கிடையே எவ்வளவு சிக்கலாக தொடர்புகள்அமைந்துள்ளன , பார்த்தீர்களா!

நாடி ஜோதிடம் பார்க்கப்படும் அந்த கணம் வரையிலுள்ள இறந்த காலத்தையும்,நிகழ்காலத்தையும், உடன் நிகழப்போவதையும் கூட சா¢யாகக் கூறும்.

ஆனால், நீண்ட காலப்பலன்கள் அவ்வளவாகச் சரியாக இருப்பதில்லை.
நீண்ட காலப் பலன்களையும்கூட அந்தச் சுவடிகள் பெரும்பாலும் சொல்வது கிடையாது.
இதற்குத் தக்க காரணம் இருக்கிறது.

அது என்ன?

இக்கட்டுரையின் முடிவுரையாக இன்னொரு கேள்வியை உங்களிடம் போடுகிறேன்.

மலேசியாவின் பெர்லிஸ் மாநிலத்தின் அன்றைய பட்டத்திளவரசர் இன்றைய ராஜா என்னிடம் கேட்ட கேள்வி அது.

அந்த முஸ்லிம் இளவரசரி ன் மனைவியாகிய "கூப்புவான்" ஓர் அறுவை சிகிச்சையை முன்னிட்டு பெர்லிஸ் மாநில அரசினர்ப் பெரிய மருத்துவ மனையில் Royal Ward இல்இருந்தார்கள். அந்த மருத்துவ மனையின் Medical Superintendant- ஆக இருந்த சமயம் அது.

கூப்புவானுக்கு மயக்கமருந்து கொடுத்து அதன்பின் Follow up செய்ய Anaesthetic Specialist Dr.குமார் கெடா மாநிலத்திலிருந்துவந்திருந்தார். அவருடைய மனைவியும் ஒரு மருத்துவர்தாம். அவருக்கு Caesarean Section செய்து குழந்தையை எடுக்கவேண்டியிருந்தது.

அதைச் செய்வதற்கு நல்ல நேரமாகப்பார்த்துக் கொடுக்கும்படி கேட்டிருந்தார். நானும் அதனைக் கணித்துக் கொடுத்தேன்.
(இங்கெல்லாம் Elective Caesarean செய்ய இந்துக்கள் நல்ல நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொடுக்கலாம். முடிந்தால் செய்வார்கள்.)
இதையெல்லம் கவனித்துக் கொண்டிருந்த இளவரசர் விபரம் கேட்டார்.

விளக்கினோம்.

அதற்கு அவர் சொன்னார்.

"எல்லாமே இறைவனின் சித்தப்படிதானே நடக்கிறது? மனிதனின் விதியும் இறைவன் நிர்ணயித்ததுதானே? அவ்வாறிருக்க, இந்த மாதிரியெல்லாம் செய்து, பிறக்கும் குழந்தையின் விதியை மாற்ற முயல்கிறீர்களா, அல்லது புதிதாகவே விதியை ஏற்படுத்தப் பார்க்கிறீர்களா?"
இப்படி நீங்கள் நேரம் வைப்பதுகூட இறைவனின் சித்தப்படியே நடப்பதாக இருக்கலாம்
அல்லவா?"

இந்தக் கட்டுரையைப் படித்துவிட்டு அதன்பேரில் நாடிஜோதிடம் பற்றி சில கேள்விகளை தமிழ் இணைய மடற்குழுவின் உறுப்பினர்கள் எழுப்பினர். அவற்றின் அடிப்படையில் எழுந்த உரையாடலை அடுத்த பாகத்தில் காணலாம். 1997-ஆம் ஆண்டு தமிழ் இணையத்தில் Tamil.net மடற்குழுவில் நான் எழுதிய நாடி ஜோதிடம் நீள்கட்டுரையின் பேரில் கேட்கப்பட்ட கேள்விகளும் அவற்றிற்கு நான் தந்த பதில்களும்:

Dr. கண்ணனின் கருத்துக்கள் :
.......... காலம், வெளி (time and space) என்பதை காலம் காலமாக நம் முன்னோர்கள் வித்தியாசமாகப் பார்த்து வந்திருக்கின்றனர். விளைவுதான் மகாபாரதம் போன்ற கதைக் களஞ்சியங்கள்..........
.............அந்த மதுரைக்காரர் கதையில் எப்படி நாடி ஜோஸ்யரின் கதையும் பிணைந்துள்ளது பார்த்தீர்களா? (அவர்கள் பாகப் பிரிவினை செய்யாவிட்டால், பாவம் மதுரைக்காரர் கேரளா செல்லவேண்டிய அவசியமே இல்லாது இருந்திருக்கும். அவர் சாவுக்கு இப்போது யார் காரணம்? நாடி ஜோஸ்யரா? இல்லை நாடி ஜோஸ்யமா? எவ்வளவு சிக்கல் பாருங்கள்!)

ஜேய்பி : ஆமாம்.

தென்னெமரிக்காவில் Aztec Empire ஓங்கியிருந்த நேரம். கடைசிப் பேரரசனாகிய Montezuma ஆண்டு கொண்டிருந்த சமயம்.

அவர்களுடைய பெருந்தேவனாகிய Quetzalcoatal மீண்டும் அவர்களிடையே தோன்றப்போவதாக aztecக்குகளின் நாடி சாஸ்திரம் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னரேயே சொல்லியிருந்தது.
தேவன் வருகை கி.பி.1519 இல் நிகழ வேண்டும். Quetzalcoatal வெண்ணிறம் படைத்தவன்; பொன்னிறக் கூந்தல்; உயரமானவன்; நீலவண்ணக்கண்ணன்.

கி.பி.1519 இல் ஸ்பெயின் நாட்டுநாடுபிடிக்கிவீரன்(நாடுபிடுங்கிவீரன்?) Hernando Cortez கியூபாவிலிருந்து புறப்பட்டு வந்து Tabasco வில் கரையிறங்கினான்.

Cortezஸின் உருவ அமைப்பும் தேவனின் உருவத்தை ஒத்திருந்தது. வருடமும் ஒத்திருந்தது.

தேவன் வருகையை நம்பியதால் Montezuma போ¡¢டாமல் விட்டு விட்டான். 553 வீரர்களையும் 16 குதிரைகளையும் தவிடுபொடியாக்க Montezumaவுக்கு எவ்வளவு நேரம் பிடித்திருக்கும்?

Montezuma மட்டும் நாடி சோதிடத்தை நம்பியிருக்காவிட்டால்...? அல்லது அந்த விஷயமே அவனுக்குத் தொரியாமல் இருந்திருந்தால்...? அமொ¢க்காவின் விதி மாறியிருக்குமோ?"

தனி மனித விதியில் இறைவனின் சித்தம் என்ன?

ஜேய்பி : "இதைப் பற்றி பின்னால் சேர்த்துச்சொல்லியிருக்கிறேன்."

நாம் கனவு காணும் போது கனவில் இருக்கும் நாம் நிஜமா, இல்லை கனவு காணும் நபர் நிஜமா? இல்லை கனவுதான் நிஜமா?
கனவை உருவாக்கும் இயக்கம் நிஜமா? இதில் எது எதைச் சார்ந்தது? எது முதலில்தோன்றுகிறது? எது எதின் பிரதிபலிப்பு? மூலம் உண்டா? கண்ணாடி உண்டா?

ஜேய்பி : "நீங்கள் நிறைய Zen படிப்பீர்கள் போலிருக்கிறது."

மணிவண்ணனின் கேள்விகளில் சில:

1. இந்த ஓலைகள் எப்போது எழுதப் பட்டன?

முதன்முதலில் எப்போது எழுதப்பட்டன என்பது யாருக்கும் தொ¢யாது. அந்த ஓலைகளைப் பரிசீலிக்கும்போது, எழுத்துக்களைப் பார்க்கும்போது அவை சுமார் 600 ஆண்டுகளுக்குள் எழுதப்பட்டவையாகத் தோன்றுகின்றன. ஆனால் இந்தப் பிரதுகளின் மூல ஓலைகள் எவ்வளவு பழமை வாய்ந்தவை என்பது தெரியாது.

சுவடியின் சொந்தக்காரர் கூறினார். பழைய காலத்தில் சுவடிகளின் காப்பாளர்கள் அவ்வப்போது ஓலைகளைப் பரிசோதித்துப் பார்த்து, சிதிலமடைந்த ஓலைகளைப் புதிதாக வேறு ஓலைகளில் பிரதி செய்து கொண்டு மூல ஓலையை நெய்யில் தோய்த்து வேள்வியில் இட்டுவிடுவார்களாம்.

ஒரே ஓலையின் மூன்று பிரதிகளை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.மிகப் பழமையானது, சிறியதாகவும், பொடியான நெருக்கமான எழுத்துக்களைக் கொண்டதாகவும் இருந்தது.

அந்த சுவடிக்காரர் உண்மையைத்தான் சொல்லியிருக்கிறார்.அவற்றின் வயதை அறுதியிட்டுக் கூற இயலவில்லை.


>2. (Carbon dating) கரிமூலக்கணக்குப் படி இந்த ஓலைகள் எல்லாம், ஒரே நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டவையா என்ற ஆராய்ச்சி செய்யப்பட்டுள்ளதா?

இந்த வகையில் எந்த ஓர் ஆராய்ச்சியும் செய்யப்படவில்லை.


>3. அவற்றில் உள்ள தமிழ் வார்த்தைகள் எப்போது வழக்கத்தில் இருந்தன?

இப்போது இருப்பதைப்போலவே பண்டைக்காலத்திலும் ஒரே சமயத்தில் பல மாதி¡¢யான தமிழ் இருந்திருக்கிறது.
பொதுவாகப் பேச்சுத்தமிழ் ஒன்றும், எழுதுதமிழ் ஒன்றும் இருக்கும். இதனை "Diglossi" என்று கூறுவார்கள்.

எழுது தமிழிலும் பல தினுசுகளைப் பார்த்திருக்கிறேன்.
இலக்கியத் தமிழ் ஒன்று இருக்கும். கல்வெட்டுக்களில் காணப்படும் தமிழ் வேறு வகையானதாக இருக்கும். சித்தர் பாடல்கள், சோதிட, வைத்திய, சில்ப நூல்கள் முதலியவற்றில் வேறு வகையான தமிழ் இருக்கும். அன்றிலிருந்து இன்றுவரை சித்தர் வழங்கிய மொழியில் மாற்றமே இல்லை. ஆகவேதான் சித்தர் பாடல்கள் மிகவும் பிற்காலத்தனவாக இருக்கும் என்ற ஐயப்பாடு ஏற்படுகிறது.

ஓர் உதாரணம்,
பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் பன்னிரு திருமுறைகளின் இறுதி அங்கமாகிய பொ¢ய புராணம் இயற்றப்பட்டுவிட்டது. அதற்கு முன்னரேயே பதினோரு திருமுறைகளையும் அதிகாரபூர்வமாகத் தொகுத்துவிட்டார்கள். அவற்றில் பத்தாம் திருமுறையாகிய திருமந்திரமும் அடங்கும்.

பத்தாம் நுற்றாண்டின் இறுதியில் நம்பி ஆண்டார் நம்பி பதினோரு திருமுறைகளைத் தொகுத்துவிட்டார். கடைசியாகக் கருவூர்த்தேவர் பாடிய பாடல்கள் தஞ்சைப் பெரிய கோயில், கங்கை கொண்ட சோழபுரம் கோயில் ஆகியவற்றிற்காகப் பாடிய பாசுரங்கள். ஆகவே 1030-க்கும் முன்பாகவே பதினோரு திருமுறைகளும் பூர்த்தியாகிவிட்டன.
நம்பி ஆண்டார் நம்பி காலத்துக்கும் முன்பே திருமந்திரம் இருந்திருக்கிறது.

திருஆவடுதுறையில் ஒரு பீடத்தின் கீழிருந்து திருஞானசம்பந்தரால் கண்டெடுக்கப் பட்டது, திருமந்திரம். அந்த இடத்தில் தெய்வீகத் தமிழ்மணம் கமழ்ந்ததை வைத்துதான் கண்டுபிடித்து எடுத்தாராம்.
திருஞானசம்பந்தர் ஏழாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர். அவருக்கும் முற்பட்டதாகத் திருமந்திரம் விளங்குகிறது. மூவர் தேவாரத்துக்கும் முற்பட்ட நூல் திருமந்திரம்.

ஆனால் பார்க்கும்போது, ஏனைய திருமுறை இலக்கியங்களினின்று சொல்லமைதியிலும், Stylistics, phraseology, போன்றவற்றிலும் திருமந்திரம் பொ¢தும் மாறுபட்டிருக்கிறது. பார்க்கும்போது contemporary style ஆகத்தோன்றும்.

ஆக சொற்களை வைத்துப் பார்த்தோமானால் திருமந்திரம் மிகப் பிற்கால நூல்போலத்தான் தோற்றமளிக்கும். திருமந்திரத்தின் மரபுவழி வரலாற்றைப் பார்த்தோமானால், அது மிகப் பழமையானதாக விளங்கும்.

இதே மாதிரி சொல்லமைதி, stylistic, கொண்டவைதான் நாடி ஜோதிட ஏடுகள். (அதாவதுauthentic ஏடுகள்) ஆகையால்தான் அவற்றின் வயதை இந்தமாதி¡¢ முறைகளால் கண்டுபிடித்து விட முடிவதில்லை.

>4. எல்லா ஓலைகளும் ஒரே நேரத்தில் எழுதப் பட்டனவா?

அப்படித் ெதரியவில்லை.
பல ரிஷிகள் முனிவர்கள் சித்தர்களின் பெயரால் இவை நிலவுகின்றன. மேலும் எனக்குத் தொ¢ந்து மூன்று வெவ்வேறு முறைகள் நாடிஜோதிடத்தில் இருக்கின்றன.

ஆகவே, logically, இவை ஒரே நேரத்தில் இயற்றப்பட்டிருக்கமுடியாது.

>5. எந்த ஓலை மெய் எது பொய் என்று எவ்வாறு அறிய முடியும்?

அவற்றில் கூறியுள்ள விவரங்களிலிருந்து அறிய முடியும். சோதிடர்கள் கையாளும் methodology யிலிருந்தும் அறிந்துகொள்ள முடியும்.

>6. இவை மனிதர்களுக்கு மட்டும் பொருந்துமா அல்லது எல்லா உயி¡¢னங்களுக்கும் (நாய், பூனை, பசு, ஆடு,
கோழி...) வருங்காலம் வரையப் பட்டுள்ளதா?

இதுவரை கிடைக்கும் ஏடுகள் மனிதப்பிறவியைப் பற்றியவையாகத்தான் இருக்கின்றன.

>7. எல்லா உயி¡¢னங்களின் வருங்காலமும்பிறக்கும் முன்பே நிர்ணயிக்கப் பட்டிருந்தால், வாழ்க்கையின் பொருள் என்ன?

உருவாய் அருவாய் உளதாய் இலதாய்
மருவாய் மலராய் மணியாய் ஒளியாய்
கருவாய் உயிராய் கதியாய் விதியாய்
குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே!

கதி.....
விதி.....

மணி! இப்போது சொல்லுங்கள்.

கதியென்றால் என்ன?
விதியென்றால் என்ன?
இரண்டும் ஒன்றேதானா,
அல்லது
வெவ்வேறா.......?

Dr.கண்ணனின் கேள்வி:

> தனி மனித விதியில் இறைவனின் சித்தம் என்ன?

> எல்லா உயிரினங்களின் வருங்காலமும்பிறக்கும் முன்பே நிர்ணயிக்கப் பட்டிருந்தால், வாழ்க்கையின் பொருள் என்ன?

>8. தனி உரிமை (free choice) இல்லாத உயிர்கள் எவ்வாறு பிறப்பு/இறப்பு என்ற சுற்று வட்டத்தில் இருந்து தப்பிக்க முடியும்?

>9. ஒரு மூலக்கூற்றின் (molecule) மின்னணுவின்(electron) இருப்பிடத்தைக் கூடத் திட்ட வட்டமாக நிர்ணயிக்க முடியாது என்று Heisenberg Uncertainty principle கூறும் போது, மானிடர் யாவா¢ன் பிற்காலத்தைத் திட்ட வட்டமாகச் சொல்ல முடியும் என்பதற்கு என்ன நிறூபணம் காட்ட முடியும்?

இந்தக் கேள்விகளுக்கு நேரடியாகவும் தனியாகவும் என்னால் கூற இயலவில்லை.

முடிந்தவரையில் எல்லாவறறுக்கும் சேர்த்து பதில் சொல்ல முயற்சிக்கிறேன்நம்முடைய சாஸ்திரங்கள் கூறியிருப்பதன் சுருக்கம் இதுதான்:
உயிர்களின் பிறவிக்கு மூல காரணம் -பிராரத்தம், சஞ்சிதம் ஆகாமியம் என்னும் மூவகையான வினைகள்தாம். இவற்றின் விளைவாகவே பிறவியும் அப்பிறவியில் உள்ள விதியும் நிர்ணயிக்கப்படுகின்றன.

இவையெல்லாம் ஒரு Grand Design, ஒரு Master Plan இன் உட்கூறுகளாக, ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்பு கொண்டவையாக, பின்னிப் பிணைந்து விளங்கும்.

ஒரு Master Plan, Grand Design என்று இருந்தால் ஒரு Executor, Orchestrator இருந்தாகவேண்டுமே?

ஒளவையார் கூறுகிறார்:

"மேலைத் தவத்தளவேயாகுமாம்
தான் பெற்ற செல்வம்."

முற்பிறவியில் செய்த தவமே இப்பிறவியில் அடையும் செல்வத்தை நிர்ணயிக்கிறதாம்.

இன்னும் கூறுகிறார்:

எழுதியவாறே காண் இரங்கு மட நெஞ்சே!
கருதியவாறாகுமோ கருமம்? - கருதிப்போய்க்
கற்பகத்தைச் சேர்ந்தோர்க்குக் காஞ்சிரங்காய் ஈந்ததேல்
முற்பவத்தில் செய்த வினை!

நினைத்ததெலாம் கொடுக்ககூடியது, தேவலோகத்துக் கற்பகத்தரு என்னும் மரம். அத்தகைய மரத்தை நாடி அதன் பழத்தை நினைப்பவர்க்கு அது காஞ்சிரங்காய் ஈந்ததானால் அது முற்பிறவியில்செய்த வினை என்கிறார்.
காஞ்சிரங்காய் என்பது கசப்பும் விஷத்தன்மையும் கொண்டதொரு காய்.

இந்த பிறவி என்பது முற்பிறவிகளில் சேர்த்துவைத்த வினைகளின் கூட்டு விளைவு என்றாகிறது.

கேட்பவர் ஒளவையார்.
ஆமோதிப்பவர் திருவள்ளுவர்.

'"ஆகூழால் தோன்றும் அசைவின்மை, கைப்பொருள்
போகூழால் தொன்று மடி"

இந்த "ஆகூழ்", "போகூழ்" என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுவதெல்லாம் சென்ற பிறவிகளில் செய்த நல்வினை தீவினைகளின் விளைவாக ஏற்பட்ட விதிப்பயனைத்தான்.

"வகுத்தான் வகுத்தவகையல்லாற் கோடி
தொகுத்தார்க்கும் துய்த்தலா¢து."

இவ்வாறெல்லாம் விரிவாக "ஊழ்" என்னும்அதிகாரத்தில் கூறிவிட்டுப் பெருமூச்சுடன் இறுதியில் நம்மிடமே கேட்கிறார் வள்ளுவர்.

"ஊழிற் பெரு வலி யாவுள?"

முற்பிறவியில் செய்த நல்வினைகள்தீவினைகளால் மட்டுமே இப்பிறப்பில் எல்லாமே அமையும் என்றால் "அது வேண்டும், இது வேண்டும்" என்று ஏன் தெய்வத்தைக் கேட்க வேண்டும்? யாகம் ஏன்? பூசை ஏன்? ஹோமம்ஏன்? கேட்டாலும் கிடைக்காது எனின் கேட்பதால் ஆவதுதான் என்ன, முயற்சி எவ்வளவு செய்தாலும்ஆகமாட்டாது என்றிருந்தக்கால்?

'ஊழையும் உப்பக்கம் காண்பர், உலைவின்றித்
தாழாது உஞற்றுபவர்"

நல்ல முயற்சியுடையோர் ஊழையும்கூடப் புறமுதுகிடச் செய்து விடுவார்கள் என்றும்,

"தெய்வத்தால் ஆகாது எனினும் முயற்சிதன்
மெய்வருந்தக் கூலி தரும்.

என்றும் வள்ளுவர் கூறியிருப்பது?

வினைகளையும், பிறவிகளைய்ம், விதியையும் modify செய்து கொள்ள முடியுமா?

The Grand DEsigner, the Master Planner, the CEO of the the universe in its
entirity is brought into the play.

மீண்டும் சாஸ்திரங்களுக்கே செல்கிறேன்.
விதியை மாற்ற வல்லவன் இறைவன். விதியின் எந்த அம்சங்களையெல்லாம் மாற்றவேண்டும் என்று நினைக்கிறானோ, அவற்றையெல்லாம் மாற்ற வல்லவன் இறைவன்.

விண்ணுற அடுக்கிய விறகின் வெவ்வழல்
உண்ணிய புகில் அவை ஒன்றுமில்லையே!
பண்ணிய உலகினிற் பயின்ற பாவத்தை
நண்ணி நின்றறுப்பது நம சிவாயவே!

அப்பர் வாக்கு. விண்ணளவுக்கு அடுக்கிவைத்த விறகுக் குவியல் எ¡¢ந்து கிளப்பும்நெருப்பு; சிந்தித்துப் பார்த்துச்சொல்லும்போது அது ஒன்றுமே இல்லை. நாதனின் நாமம் தீவினைகளை அழித்துவிடும்.

இறைவனாலும் மாற்றியமைக்க முடியாததுவிதி என்றால், அது இறைவனின் இறைத்தன்மையையே கேள்விக்கு¡¢யதாகச் செய்யும்.

இறைவனாலும்கூட விதியை மாற்ற முடியாது என்னும்போது, நமது சமயத்தின் அஸ்திவாரமே ஆட்டங்கண்டுவிடும். பிரார்த்தனைகளுக்கு அங்கு இடமே கிடையாது.

வழிபாட்டில் காம்ய வழிபாடு, நிஷ்காம்ய வழிபாடு என்று இரு வகையுண்டு.
எதையேனும் வேண்டி ,பெறுதலுக்காகச்செய்யப்படுவதே காம்யம்.
For the sake of God, செய்யப்படுவது நிஷ்காம்யம்.

கலையாத கல்வியும், குறையாத வயதும்,கபடுவராத நட்பும், என்ற பாடலில்
அன்னை அபிராமியிடம் நீண்ட பட்டியலிட்டு பதினாறு பேறுகளையும் நிறையவே கேட்கிறார், அபிராமி பட்டர்.

இப்பாடலின் முடிவில் அபிராமி தோன்றி,
"மகனே, சுப்பிரமணிய பட்டா! எல்லாமே விதிப்படிதான் நடக்கும். ஆகவே நீ கேட்பது எதையுமே என்னால் தர இயலாது" என்று கூறினால், எப்படியிருக்கும்?

முற்பிறப்பில் செய்த வினைப்பயனால்இப்பிறப்பில் எதுவுமே நடக்கும் என்பது ஒரு பொது விதி.

விதி என்றிருந்தக்கால், விதி விலக்கும் இருக்கும் அல்லவா? விதியிலுருந்து விலகி நின்று விதிக்கெல்லாம் விலக்கு வழங்க வல்லான் இறைவன்.

கந்தர் அனுபூதியின் கடைசிப்பாடலில்,

கருவாய் உயிராய், கதியாய் விதியாய்,
குருவாய் வருவாய்; அருள்வாய் குகனே!

கதி என்பது மாற்றப்பட முடியாத General Plan.
விதி என்பது அதற்குள் உள்ள மாற்றக்கூடியஅம்சம்.

விதியை, மதியால் modify பண்ண முடியும். விதியை மாற்றுமாறு இறைவனை இறைஞ்சுவதும் கூட மதியினால் ஆவதுதான்.

ஒரு space vehicleலின் design, construction, launching, flightprogramme, முதலிய பல விஷயங்களை NASA நிர்ணயிக்கிறது. இதில் Houston சர்வ வல்லமை படைத்தாக இருக்கிறது.
அந்த space vehicleலின் உள்ளே பயணிக்கும்astronauts அதற்கெல்லாம் கட்டுப்பட்டே இருக்கவேண்டியுள்ளது.

ஆனாலும்கூட அந்த space vehicleலின் உள்ளே செய்யக்கூடிய பல கா¡¢யங்களில் அவர்களுக்கு சுதந்திரம் இருக்கிறது. அவர்கள் இஷ்டப்படி முன்பின்னாகவோ அல்லது அவர்களின் சக்திக்கு உட்பட்ட விதத்திலோ அவர்களின் activitiesஐ modify செய்து கொள்ளமுடியும்.

ஏன்? ஏதாவது ஏடாகூடமாகச் செய்து அந்த mission ஐயே abort செய்ய வைக்கமுடியும். அல்லது self-destructive ஆக ஏதாவது செய்து கொள்ளலாம்....
ஆயுள் முடியுமுன் தற்கொலை செய்து கொள்வது போல.

Houston கையில் கதியும் விதியும் இருக்கிறது.

Astronauts கையில் விதியை modify செய்துகொள்ளும் சக்தி இருக்கிறது.

மனித ஜாதகத்தில், பிறக்கும்போது இருந்த லக்னம், கிரகங்களின் நிலை கதியைக் குறிக்கும்.

தசாபுக்திகள் எனப்படுபவை, விதியைக் குறிக்கும்.

சந்திரனை அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ள"கோசாரம்" மதியைக் குறிக்கும்.

ஒரு சிறிய கதை......

எழு நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்தது. மைசூர்ப்பகுதியில் ஓர் ஏழை.
செல்வம் வேண்டி நீண்டகாலம் திருமகளை உபாசித்துவந்தான். லட்சுமியும் தோன்றினாள்.
" உனக்கு செல்வம் இந்த ஜென்மத்தில் கொடுத்து வைக்கவில்லை." என்று கூறினாள். Undaunted, அந்த ஏழை, உடனடியாக ஆபத் சன்னியாச முறையில் தன்னையே சன்னியாசியாக்கிக ்கொண்டான்.
"அம்மா! சன்னியாசம் என்பது மறுபிறவிபோன்றதே! ஆகவே இப்பொது எனக்கு செல்வம் வழங்க அட்டியன்றும் இல்லையே?" என்று லட்சுமியைக் கேட்டான்.
லட்சுமியும் பொன்மழையாகக் கொட்டச் செய்தாள்.

அதை அள்ளப் போனவனிடம் கேட்டாள்,
" சன்னியாசிக்கு ஏனப்பா இவ்வளவு செல்வம்?"
(வித்யாரண்யர் அந்த செல்வத்தையெல்லாம் என்ன செய்தார் என்பது வேறொரு கதை).

மணி, மந்திர, ஒளஷதங்கள் முதலிய முறைகளில் விதியை ஓரளவிற்கு மாற்றியமைக்கலாம்.

இவை அனைத்துமே மனித முயற்சிகள்.

ஒரு limit டுக்குள் திருவினையாகும்.
(மணி = ஜோதிடம், gemmology,etc.;
மந்திரம் = யாகம், பரிகாரம், வழிபாடு,etc.;
ஒளஷதம் = மருந்து, மூலிகை, மருத்துவ முறைகள்)

அடுத்து.....
Heisenberg, etc,.....

> எல்லா உயி¡¢னங்களின் வருங்காலமும் பிறக்கும் முன்பே நிர்ணயிக்கப் பட்டிருந்தால், வாழ்க்கையின் பொருள் என்ன?

One of the Imponderables of the Universe.
தான் சார்ந்திருக்கும் சமயத்திலேயே இதற்கு¡¢ய பதிலைத் தானே தேடிக் கொள்வதே சிறந்தது.

>8. தனி உரிமை (free choice) இல்லாத உயிர்கள் எவ்வாறு பிறப்பு/இறப்பு என்ற சுற்று வட்டத்தில் இருந்து தப்பிக்க முடியும்?

அடுத்த பிறவி எப்படியிருக்கவேண்டும்என்பதில் உயிர்களுக்கு ஓரளவிற்கு நிணயிக்க latitude உண்டு. நல்வினைகளைச்செய்து அடுத்த பிறவியை நல்ல பிறவியாகவோ அல்லது நன்மைகள் நிறைந்த பிறவியாகவோ ஆக்கிக்கொள்ளலாமே? பிறவியே இல்லாமற்போவதற்கு இறைவனிடம் பரிபூரண சரணாகதியையும், யோகமுறைகளினால் நிற்விகற்ப சமாதியையும் சாஸ்திரங்கள் கூறியுள்ளன.

>9. ஒரு மூலக்கூற்றின் (molecule) மின்னணுவின்(electron) இருப்பிடத்தைக் கூடத் திட்ட வட்டமாக நிர்ணயிக்க முடியாது என்று Heisenberg Uncertainty principle கூறும் போது, மானிடர் யாவரின் பிற்காலத்தைத் திட்ட வட்டமாகச் சொல்ல முடியும் என்பதற்கு என்ன நிறூபணம் காட்ட முடியும்?

நாடி ஜோதிடத்தில் உள்ள paradox என்னவென்றால்,மிகப் பிற்காலத்தில் நடக்கப்போவதில் ஒரு பகுதியைச் சொல்லியிருப்பார்கள். அந்தப் பகுதியில் அந்த ஜாதகர் வந்து நாடியைப் பார்க்கும்வரையில் சொல்லப்பட்டிருக்கும்.
அதிலிருந்து ஏற்படக்கூடிய future காணப்படமாட்டாது. அப்படியே சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் அந்த பலன்கள் சரியாக இராது. இருவகையாக இதை விளக்கலாம். ஒரு மனிதர் ஓ¡¢டத்திற்குப் போனால் இறந்துவிடுவார் என்று விதி இருக்கிறது. அவர் போனால்தானே? போகாவிட்டால்? அல்லது எச்சரிக்கையோடு இருந்துவிட்டால்?

வருங்காலம் என்பது பல possibilities உடன் கூடிய sequence of eventsதானே?
பல Parallel Universes-இல் பல நிகழ்காலங்களும் பல பல வகையான வெவ்வேறு வருங்காலங்களும் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.
ரிஷிகளால் அவற்றைப் பார்க்கமுடிந்தது.
ஞானதிருஷ்டியின் மூலம் பார்த்தார்கள்.
'தீர்க்கதரிசனம்' என்றும் குறிப்பிடப்பட்டது.
ஆகையால்தான் அவர்களைத் 'திரிகாலஞானிகள்' என்று சொன்னார்கள்.
'த்ரஷ்டா' என்னும் பழஞ்சொல்லும் இருக்கிறது. 'த்ரஷ்டா' என்றால் 'பார்ப்பவன்' என்று பொருள்.

இன்னொரு approach: Heisenbergஐ இழுப்போம்.

பார்க்கப்பட்டபின் அல்லது சிந்திக்கப்பட்டபின் அந்த மின்னணுவின் போக்குமாறுகிறது.
அந்த Schrodinger's பூனை காணப்படாமல் இருக்கும்போது உயிருடன் இருக்கும்/அல்லது உயிருடன் இல்லாமல் இருக்கும். பார்க்கப்பட்டவுடன் இறந்திருப்பதாகக் காணப்படுகிறது அல்லவா?

காண்பானால் காணும்செயல் இயற்றப்படும்போது காட்சியின் தன்மை மாறிவிடுகிறது.
காணும் செயல் நடக்கவில்லையானால்?
அல்லது காண்பானே இல்லையென்றால்?
இந்த திரிபுடி sequence-இல் உள்ள தொடர்பில் சூட்சுமமான ரகசியம் அடங்கியிருக்கிறது. ரகசியமா அல்லது மர்மமா?
பார்த்து உணர்வதற்கு மனது இல்லையென்றால் ஆகாயம் நீல நிறமாக இருக்குமா?

அது போல விதியும்; பார்க்கப்படும்போது மாறிவிடுகிறது.


ரிஷிகள் சம்பந்தப்படாத Future; ஜாதகரின் past ஆக நாடி ஜோதிட ஏடுகளில் காணப்படுகிறது. ஆனால் அதன் பின் uncertain ஆகிவிடுகிறது.

On a broad basis, ஹைஸென்பெர்கின் Uncertainty Principle இல் அவர், "We can know, as a matter of principle, the past in all its details. We cannot know as a matter of principle , the present in all its details."

பார்க்கவரும்வரையில் அந்த ஏடுகள் இருந்தனவா இல்லையா? - Schrodinger's Cat போல.
பார்ப்பதற்கு ஆள் வருவான் என்பதற்காக ஓலை காத்திருந்ததா?
பார்ப்பதற்கே ஆள் இல்லையானால்?
நடந்தவை, நடப்பவை, நடக்கப்போகின்றவை அனைத்துமே space/time continuum எனப்படும் ஸ்தூல பிரபஞ்சத்துக்கு அப்பாலுள்ள Hyperspace அல்லது Superspace எனப்படும் பராகாச சூன்யத்தில் பல planeகளில் உள்ள பல parallel universeகளில் நிகழ்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன. They are frozen in time.

Points போடப்படுவதற்கேற்ற வகையில் ரயில் வண்டி அந்தந்த தண்டவாளத்தில் மாறிமாறிச் செல்வதுபோல நாம் காலத்தின் வழியே சென்று கொண்டிருக்கிறோம்.

அன்புடன்

ஜேய்பி

THE FOURTH THAMILZ SANGAM OF MADURAI




Pandithurai Thevar (1867-1911 AD) was a great and versatile scholar and poet belonging to the royal house of the Sethupathis of Ramanathapuram. He was the Zamindar of Palavanatham. He was also a patron of arts, literary works, scholasticism, and poesy. He was invited to many places to give talks.
A detailed biography can be seen at Panduthurai Thevar page.

One day, he was invited to Madurai.
For his speech, he needed references from ThirukkuRaL and KambaRamayanam books.
He sent people to get them for him.
But the books were not available anywhere. No shops sold them.
When the Thevar came to know this he was overcome with limitless grief.
Madurai was the Home of Tamil Sangam.
Tamil was nurtured there.
In that very place, these two books which were the sheet anchor for the field of Tamil Literature, were not not available.
Thus was the fate of Mother Tamil!

He resolved then and there, that he would form a new Tamil Sangam and bring up Mother Tamil to Her former glory.
In 1901, a big meeting was held in Madurai. It was the State of Madras political general meeting. Pandithurai Thevar himself took an important role in convening it and Thevar was the main person doing the organising work.

Many important people from various parts of Madras were present for that meeting.
The Thevar made use of this opportunity and announced the necessity of forming the Fourth Tamil Sangam in Madurai. He extended invitation to all the Tamil scholars. He told them about his resolution and that the Sangam would be established very soon. In that meeting which lasted for three days, the Thevar canvassed for the Sangam and received a lot of support.
On the fourth day of the meeting, the Fourth Tamil Sangam was inaugurated in the Madurai Sethupathi High School.

The Fourth Tamil Sangam was formed on the 14th of September, 1901.

UVSaminatha Aiyar, R.Raghava Aiyangar, V.M. Sadagopa Ramanujacharyar, V.K.Suryanarayana Sastriyar alias ParidhiMaaRKalaignyar, Solzavandhan Shanmugam Pillai, Thirumayilai Shanmugam Pillai, Pinnathur NarayanaSamy Aiyar, MaRaiMalai AdigaL, ThirumaNam SelvaKesava Mudhaliyar, M.S.Purnalingam Pillai were great Tamil scholars of the day who attended. All of them spoke in praise of the Thevar and his endeavours.
Baskara Sethupathi was the guest of honour.
They said that the original Founder of the Third Tamil Sangam - the Pandya King UkraPeruvalzudhi himself was born as Pandithurai Thevar and formed the fourth Sangam in the same city.
Sethupathi Senthamizlz Kalaasaalai, Pandiyan Puththaga Saalai and Nuul Aaraaychisaalai were also founded on the same day.
The inauguration of the Sangam was held for three days.

Pandithurai Thevar got eminent Tamil scholars to obtain manuscripts and publish them as printed books through the Tamil Sangam.
He gave a lot of money to UVSaminatha Aiyar and made him publish 'PuRapporuL VeNbaaMaalai', 'MaNimEgalai' and several other books. He caused the publication of the Saiva ThirumuRais by Madurai Ramasamy Mudaliyar. He used his own finances through the Tamil Sangam to get scholars ro publish manuscripts.
He himself published many books under his own supervision. 'Pannuul Thirattu', 'Saiva Manjari' and 'AgapporuL' by NaaRkaviraasa Nambi were overseen, corrected, and published by him. He himself has written meanings and commentaries for these works.
He wrote a series of articles based on available history. The caption for these articles was, 'Thamilz Palzam Charitham' - Tamil Ancient History. These were published in the Senthamilz magazine.

There were three classes in the Sethupathi Senthamilz Kalaasaalai - PiravEsa Panditham, Paala Panditham, and Panditham. Free food and lodging were given to the students who came to study in these classes. Many Tamil Pulavars of those days graduated from Madurai Tamil Sangam. In those days, there were no courses nor examinations organised by universities for Tamil Vidvans. So those who obtained the Pandithar Diploma form Tamil Sangam were considered as Pulavars.

The library which was known as 'Pandiyan Puththaga Saalai' was provided with thousands of books by Sethupathi and Pandithurai Thevar. They also collected old palm leaf manuscripts and old books. This was one of the best libraries of the times. Most of the manuscripts were collected by Thevar himself.
There was also a Tamil Research Centre in the Sangam. Many poets and scholars were involved in researching Tamil literary works and publishing them throgh the Tamil Sangam.
In order to facilitate the publishing work, a printing press was bought.
After that they started a magazine called 'Senthamilz'. This was a monthly magazine.
Thevar had a big mansion in the North VeLi Street of Madurai.
To provide space for the Sangam with all its components, Thevar donated it to the Sangam. In the year 1901, it was worth well over two hundred thousand rupees. That would amount to a few million rupees now. The Sangam was functioning in that building for a long time.
He instituted prizes for the best outgoing student who passed the Sangam examinations with top marks.
The great savant among Tamil scholars - Venkatasamy Naattaar was one of them. Another noteworthy figure was Thaaraamangalam Kandasamy Pillai.
Every year, the Annual General Meeting would be held.
As long Thevar lived, it was jeld as a Tamil festival. Many eminent scholars were invited to give learned talks. During those days, Thevar provided sumptuous feats in his house.
Many research articles were published in Senthamilz magazine.
Great scholars like Navalar Somasundara Barathiyar, Arasan Shanmuganaar, Narayana Aiyangar, etc., wrote very valuable articles.
Many important works were published. One of the valuable great books to receive help was the Abhidhana ChintamaNi - a mini-encyclopaedia

THE FOUNDER OF THE FOURTH TAMILSANGAM




The Founder of the Fourth Tamil Sangam

Tamilnadu is divided into several regions. One such region is known as Sethu Nadu. Sethu means a bridge or a dam. The region got its name because of the Land Bridge which once upon a time connected Tamilnadu with Ceylon. Rameswaram was part of the land.
During historical times, it formed an integral part of the Pandya country. It was ruled by many small feudatories and war lords.
When the Pandya county came under the Nayaks, they chose a scion of the Maravar clan who claimed descent from Guhan of the Ramayana fame. The Nayak made him as the guardian of the Sethu and the adjoining land to protect the pilgrims who went to Rameswaram.
Because the Marava chieftain became in charge of the Sethu, he was given the title of Sethupathi - 'Lord of the Sethu'.
By and large the Sethupathis became more and more powerful They also extended their territory. They became kings of the country - Rajas.
During the rule of Kilzavan Sethupathi, the country reached its maximum extent.
It got divided into three parts - Pudukottai, Sivagangai and Ramanathapuram. Ramanathapuram remained under the Sethupathis.
The Sethupathis were great patrons of Tamil. Many Tamil poets received their favour.
After Kilzavan Sethupathi, Ramanathapuram went under turbulent times.
At the end of the 18th century, the Sethupathi was made into a prisoner of the British and the land was confiscated. It was later given to another person - Ramasamy Sethupathi, who also belonged to the Sethupathi clan. The country was demoted into a zamindari.

Ramanathapuram became part of Madurai District.
When Ramasamy Sethupathi died without heir, his queen, Parvathavardhini Nachiyar ruled the zamin. She was assisted by her brother.
After her time, the Nachiyar wanted to give the zamin to her younger sister's son.
Accordingly, the second son of the sister - MuthuRamaLinga Sethupathi got the inheritance.
His elder brother Ponnusamy Thevar became the administrator of the Zamin. He was also a very great patron of the arts and literature. He increased the extent of land under cultivation and instituted other major changes. The income of the zamin increased and the people were happy.
There were litigations contesting the adoption of MuthuRamaLinga Sethupathi. But Ponnusamy Thevar defeated all moves against his younger brother.
MahaVidvan Meenatchisundaram Pillai who was the teacher of UVSaminatha Aiyar was a contemporary of Ponnusamy Thevar who was in close contact with him.
Under the guidance of Ponnusamy Thevar, the Sethupathi himself became a very good poet and composed several literary works.
One day, the brothers went to their native-place called PuduMadam - a sea-side place. They were accompanied by a crowd of townspeople. The brothers were giving some literary talks to them.
At that time, both of them started composing poems about the various qualities of the Sea. These poems were later collected and made into a book called 'Samudra Vilasam'.
They were patrons of Palzani Mambalza Kavisinga Navalar who was blessed with a phenomenal memory and astonishing powers in composing poetry. ChandraSekhara Kavirasa Pandithar was a scholar who collected hundreds of Thanipadal or stray and single songs which have been sung by hundreds of poets over a period of several hundred years. He was also a beneficiary of the royal brothers. If not for Kavirasa Pandithar, a great number of Tamil verses and songs would have been lost for ever. With them the interesting stories which go with them, also would have vanished. They helped Yalzpanam ARumuga Navalar to publish ManikaVasagar's ThiruKOvaiyar.

Ponnusamy Tevar had three sons. The youngest son was Pandithurai Thevar - the famous founder of the Fourth Tamil Sangam at Madurai. He was born in the year 1867 AD.
Ponnusamy Thevar expired when Pandithurai was only three years old.
Pandithurai Thevar was brought up well. He received the best coaching from the best teachers available at that time. He received Tamil tuition from some of the great scholars of the day. English was also taught by experts. He learned music from Poochi Srinivasa Aiyangar. He was also well-versed in Saiva Siddhanta.
When he was 18 years old, he became the Zamindar of Paalavanaththam.
He had a big mansion built near the Palace of the Sethupathi in Ramanathapuram and started living there. The mansion was called 'Somasundara Vilasam' after the God of Madurai.
He got up early and after the morning ablutions, would perform the Siva Pujai. While that was taking place, good singers would sing melodious hymns.
After that, there will be discourses and discussions about Tamil literature. On some days, the puranas and ithihasas will be discussed. On other days, the discussions would cover religion and philosophy. On certain days, he would hold competitions on composition of poetry.
During those times, the ruling Sethupathi would come and attend the sessions. He was the famous Baskara Sethupathi who was instrumental in sending Swami Vivekanadha to America.
Many small prabanthams were composed during these session.
The Thevar himself was an ardent follower of Sivagnyana
SwamigaL. The Thevar worshipped him. He had the SwamigaL as his role model. The Munivar's service to the religion and Tamil were limitless. He wanted to follow his foot-steps.
On the hundred and twentieth Guru Pujai of Sivagnyana Munivar, the Thevar composed 'Sivagnyana SwamigaL Irattai MaNi Maalai' and he launched the book in Madurai in the Saiva Prakasa Sabai which he had founded. He has also composed many single songs about the Munivar. 'Sivagnyanapuram Kavadi Cinthu' was a beautiful piece of poetry.
In the ancient days, many of the kings were poets and schoalrs and they patronised poets. They knew the real worth and value of such people.
The Thevar was also just like the ancient kings.
He shone as a multi-talented genius.

Being the great and versatile scholar that he was, Pandithurai Thevar was invited to many places to give talks.
One day, he was invited to Madurai.
For his speech, he needed references from ThirukkuRaL and KambaRamayanam books.
He sent people to get them for him.
But the books were not available anywhere. No shops sold them.
When the Thevar came to know this he was overcome with limitless grief.
Madurai was the Home of Tamil Sangam.
Tamil was nurtured there.
In that very place, these two books which were the sheet anchor for the field of Tamil Literature, were not not available.
Thus was the fate of Mother Tamil!

He resolved then and there, that he would form a new Tamil Sangam and bring up Mother Tamil to Her former glory.
In 1901, a big meeting was held in Madurai. It was the State of Madras political general meeting. Pandithurai Thevar himself took an important role in convening it and Thevar was the main person doing the organising work.

Many important people from various parts of Madras were present for that meeting.
The Thevar made use of this opportunity and announced the necessity of forming the Fourth Tamil Sangam in Madurai. He extended invitation to all of the Tamil scholars. He told them about his resolution and that the Sangam would be established very soon. In that meeting which lasted for three days, the Thevar canvassed for the Sangam and received a lot of support.
On the fourth day of the meeting, the Fourth Tamil Sangam was inaugurated in the Madurai Sethupathi High School.

The Fourth Tamil Sangam was formed on the 14th of September, 1901.

UVSaminatha Aiyar, R.Raghava Aiyangar, V.M. Sadagopa Ramanujacharyar, V.K.Suryanarayana Sastriyar alias ParidhiMaaRKalaignyar, Solzavandhan Shanmugam Pillai, Thirumayilai Shanmugam Pillai, Pinnathur NarayanaSamy Aiyar, MaRaiMalai AdigaL, ThirumaNam SelvaKesava Mudhaliyar, M.S.Purnalingam Pillai were great Tamil scholars of the day who attended. All of them spoke in praise of the Thevar and his endeavours.
Baskara Sethupathi was the guest of honour.
They said that the original Founder of the Third Tamil Sangam - King UkraPeruvalzudhi himself was born as Pandithurai Thevar and formed the fourth Sangam in the same city.
Sethupathi Senthamizlz Kalaasaalai, Pandiyan Puththaga Saalai and Nuul Aaraaychisaalai were also founded on the same day.
The inauguration of the Sangam was held for three days.

We will be dealing with the functions of the Tamil Sangam in detail at Fourth Tamil Sangam page.
Not only was the Thevar a great scholar but he was also an ardent Saivite. He obtained Siva Diksha from Palzanikumara Thambiran of Thiruvaavaduthurai Aadheenam and learned the ThirumuRais in detail.
Each day, he would never take food until he had finished Siva Pujai. He possessed great Bhakthi towards God SomaSundara and Goddess Meenakshi of Madurai.
He would shed tears of divine ecstacy while singing the ThirumuRais. Sometimes he would compose poems then and there and sing them. His fore-head was always adorned with Vibhuthi and Kunguma pottu.
Although a stauch Saivite, he never antagonised the other religions.
In the former days, the indigenous kings ruled over India. But due to enmity and in-fighting, some of the kings supported foreigners and betrayed their own country.

During the early part of the twentieth century, there was an out-burst of demand for freedom . Many meetings were organised to let the people be exposed to such sentiments.


When V.O.Chidhambaram Pillai wanted to start steamship services as a competition against the British shipping company, the Thevar stood by him and gave every support possible. He helped financially and also recruited share-holders for the company.
He was also nominated as the Chairman of that Sudhesi Shipping Corporation.
He had much memory power. He could memorise very long passages and recite them fast. Even with no notice at all, he would speak impromptu on a given topic and speak on without deviating from the topic. He would also give a lot of references. When he finished speaking, people would feel a pang if he would not speak for somemore time.
He strongly felt that the developement of mother tongue is the basis for the development of mother land. Saying that people have love for mother land without love for mother tongue was without foundation.
He said on one occassion:
"Nowadays, the feeling for mother tongue which is exhibited by our people, is saddening. To put it in brief, seeking greatness without love for mother tongue is like adorning a naked body with jewellery".

He was of the strong conviction that the patronisation of Tamil poets was of utmost importance. For their hunger was a deterent to their creativity. This hunger had to be prevented.
He stood out as a role model for the other rich men of Tamilnadu so that the upkeep of Tamil poets became a habit for many of the other richmen of Tamilnadu.
If the number of good poets and scholars of Tamil decreased, that situation alone would strike the death knell for the creation of good literature.
The hunger, want, and poverty would drive the Tamil poets to die out. And whoever remained would be forced into a pitiable position of praising petty patrons for a pittance due to poverty.

With this in mind he made some of the poets to compose new prabandhams; some of them were made to sing; some of them were made to publish literary works.

When the fear or poverty is eradicated from the minds of the poets, Tamil would flourish.

If he heard that somebody had a new literary piece or an old manuscript, he would go in person without having any compunction of his elevated social status and obtain the book with due respect and payment. Otherwise he would send proper persons to get them. Then he would go through it. If he felt that it would be of use to the public, he would take the initiative and publish it.

Abhidhana ChintamaNi

For quite some years, Thevar was feeling that it would be good if there was an encyclopaedic dictionary in Tamil.
He was trying to get somebody to do the job.

There was a Tamil Pandit called SingaraVelu Mudaliyar in Chennai Pachaiyappa's Institution.
He had been striving hard to prepare such a work for many years and finally had succeeded in producing such a monumental book.
There is no other book like that in Tamil. It is in a class of its own. Till to this day.
It was called 'Abhidhaana ChintamaNi'.
It was all ready for printing and publishing.
But he could not afford doing it.

Let us see what SingaraVelu Mudaliyar says in the preface to his work -

"After the completion of this work, as my income as a Tamil Pandit was not sufficient to publish this elaborate work, I showed the manuscript copies of the work to many wealthy and educated gentlemen in Madras, who simply stated, without offering any help, that the publication would cost much.
Then I thought of publishing it in monthly parts and to that effect published leaflets with specimen pages of my book. As very few joined as subscribers and as I feared that my attempt would be a failure, I gave up the idea.
While I was dejected and disheartened, one of my leaflets reached the hands of Sriman Pandithoraisamy Thevar, the President- Founder of Madura Tamil Sangam and Zamindar of Palavanatham, Ramnad.
He came to Madras, looked into some portions of the book and kindly consented to publish this work.
I shall not expatiate on the various troubles and difficulties that I have undergone in writing and publishing this work. The merit of this work is left to the judgement of those who may consult it as a book of reference whenever difficulties present themselves to them. My thanks are due to those gentlemen who have rendered me invaluable help with informations and with books and especially to Sriman Pandithoraisamy Thevar who has rendered me timely help in undertaking to publish this elaborate work. I wish him prosperity and success."

More details about AbhidhanaChintamaNi will be found in the archives of Agathiyar Yahoo Groups at this link -

http://www.TreasureHouseOfAgathiyar.net

A separate article about it will be posted ti VisvaComplex.

Just like the ancient kings, Thevar presided over poetic meetings and also took part as a poet himself. Thus he patronised hundreds of poets and Tamil scholars.
He was patron and president of the Tamil Sangam for ten years.

After a glorious life that lasted a mere forty-five years, the Thevar passed away on the 11th December, 1911.

Within that very short span of years, Pandithurai Thevar had concentrated enough amount of achievements which would have taken hundreds of years and many generations in Tamilian history.

ஆட்டுத்தோலும் ஆங்கில ஏகாதிபத்தியமும்

பிரிட்டிஷ்காரர்கள் தமிழ்நாட்டுக்கு வந்ததைப் பற்றி ஒரு பழைய அம்மானை இருந்தது.

அதில் பிரிட்டிஷ்காரர்கள் எப்படி தமிழ்நாட்டுக்கு வந்து கடை விரித்தனர் என்றதைப் பற்றி ஒரு வேடிக்கையான விபரம் இருக்கிறது.
பழங்காலத்தில் நிலவிய கற்பனையை - செவிவழியாகவும் மரபுவழியாகவும் வந்த கதையைஅடிப்படையாக வைத்து அம்மானையை இயற்றிய புலவர் எழுதியிருக்கிறார்.
அம்மானையில் கண்ட சரிதத்தை என்னுடைய பாணியில் - நடையில் எழுதியிருக்கிறேன்.

மேலே படியுங்கள்.

பிரிட்டிஷ்காரர்கள் சிவப்புக் கோட்டுப் போட்டுக்கொண்டு வந்தார்களாம். வந்தவர்கள் சென்னையின் அருகில் இறங்கினார்கள். அங்கிருந்த மன்னர் ஒருவரை வந்து பார்த்து வணங்கினர்.
அந்த மன்னன் என்ன வேண்டும் என்று கேட்டதற்கு, அவர்கள், "நாங்கள் வர்த்தகம் செய்ய ஒரு சிறு இடம் வேண்டும்," என்று கேட்டனர்.
இடம் தர மறுத்த மன்னனிடம், "நீங்கள் அதிகம் இடம் தரவேண்டாம். எங்களிடம் உள்ள ஆட்டுத்தோல் அளவு பரப்புடைய இடம் மட்டும் தந்தால் போதும்", என்றார்கள்.
"சரிதான். சரியான மாங்கா மடையங்க்ய போல்ருக்கு", என்று மன்னனும் தளவாய் பிரதானிகளும் நினைத்துக்கொண்டு அனுமதி கொடுத்தனர்.
"கடல்கரையோரத்தில் நாங்கள் இடம் பார்த்துக்கொள்கிறோம். கடற்கரையெல்லாம் மணல்தானே. உங்களுக்குப் பயனில்லாத இடம். அதையே நாங்கள் எடுத்துக்கொள்கிறோம்", என்றனர்.
ரொம்பச் சந்தோஷத்தோடு மன்னன் அனுமதி கொடுத்துவிட்டான்.
பிரிட்டிஷ்காரர்கள் கடற்கரைக்குச் சென்றனர். அங்கு ஓரிடத்தைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டு, சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த ஆட்டுத்தோல் ஒன்றை அதன்மீது வைத்தனர்.
பின்னர் அதனை அவிழ்த்து நீட்டிப் பிடித்து இழுத்து விரித்தனர்.
அதுபாட்டுக்கு விரிந்துகொண்டே சென்றது.
முடிவில் மூன்று மைல் நீளமும் இரண்டு மைல் அகலமும் கொண்ட விரிப்பாகப் பரந்து விளங்கியது.
ராஜாவிடம் அந்த இடத்தைக் காட்டிவிட்டனர்.
ராஜாவிடம், "இங்கு நாங்கள் சாமான்களை வரவழைத்து வைத்துக்கொள்ள கூடாங்கு கட்டிக் கொள்கிறோம்", என்றனர்.
"சரிதான்", என்று ராசா தலையசைத்துவிட்டு அந்தப் புறமாகச் சென்றார்.
பிரிட்டிஷ்காரர்கள் கூடாங்கு கட்டிக்கொண்டனர்.
பின்னர் ராசாவிடம் சென்று, "ஓ ராசாவே! உங்கள் நாட்டில் திருட்டுப் பயம் அதிகம். ஆகவே எங்கள் கூடாங்கைப் பாதுகாக்கச் சுவர் கட்டிக் கொள்கிறோம்", என்றனர்.
"சரிதான்" என்று சொல்லிவிட்டு ராசா அந்தப்புரம் சென்றார்.
இவர்கள் இந்தப்புறத்தில் பெரிய சுவர்களைக் கட்டிக்கொண்டனர்.
சுற்றிலும் அகழி. அரண்கள். உள்ளுக்குள் என்னவிருக்கிறது என்பதுகூட தெரியாத அளவுக்குப் பக்காவாக இருந்தது.
"ஓ ராசா! எங்கள் வர்த்தகத்தை நாங்கள் பல இடங்களில் செய்வதற்கு எங்களுக்குப் போதிய பாதுகாப்பு வேண்டும். ஆகவே நாங்கள் சோஸர்கள் வைத்துக்கொள்கிறொம்", என்று சொல்லி அனுமதி வாங்கிக் கொண்டனர்.
சோஸர்கள் எனப்படும் போர்வீரர்கள் ஏராளமாக வந்து சேர்ந்தனர்.
அவர்களுடன் ஆயுதங்கள் எக்கச்சக்கமாக வந்திறங்கின.
பேய்வாய்ப் பீரங்கிகளும் வந்துசேர்ந்தன.

(இதுவரைக்கும் அந்த அம்மானையில் காணப்படும். அதன்பின்னர் சம்பந்தப்பட்ட போரைப் பற்றி அந்த அம்மானை பேசும்).

இதற்குமேல் நடந்தது........?
மேலே படியுங்கள்.

இதன் நடுவே அந்த நாட்டில் பலவகையான குழப்பங்கள் ஏற்பட்டன.
நவாபு என்னும் ராசா ஆட்சிக்கு வந்தான்.
பிரிட்டிஷ்காரர்கள் நவாபிடம் வந்து, "ஐயா நவாபு. உங்க நாட்டில் கலகம் மிகுந்துவிட்டது. உங்களால் ஈடு கொடுக்க முடியவில்லை. நாங்கள் உங்களுக்குப் பாதுகாப்புக் கொடுக்கிறோம். நாங்களே உங்களுக்கு கிஸ்தி வசூல் செய்து கொடுக்கிறோம். எங்கள் கோட்டைக்குப் பக்கத்திலேயே அழகான அரண்மனையையும் கட்டிக்கொடுக்கிறோம். நீங்கள்பாட்டுக்கு வசதியாக இருங்கள்", என்றார்கள்.
நவாபும் அதே மாதிரி செய்ய ஒத்துக்கொண்டான். அந்த அரண்மனையில் சொகுசாக இருந்துகொண்டு நன்றாகச் செலவழித்துக்கொண்டிருந்தான்.
"ஐயா நவாபு. நீங்கள்தான் இந்நாட்டு மன்னர். எல்லாரும் பார்த்துவியக்கும்வண்ணம் நன்றாக தர்பாராக இருக்கவேண்டும். பணத்தைப் பற்றிக் கொஞ்சமும் கவலையேபடவேண்டாம். நாங்கள் தருகிறோம். கொஞ்சம் வட்டி மட்டும் போட்டுக ்கொள்கிறோம்", என்றனர்.
"ஆஹா! ஆஹா!" என்று நவாபு சந்தோஷப்பட்டான்.
சில ஆண்டுகள் கழித்துக் கடன ஒடன வாங்கி கடனுக்கு மேல் கடனாக பேட்டை ரேப்பில் வடிவேலு சொன்ன மாதிரி நவாபுக்கு ஆகிவிட்டது.
"அதனால் என்ன நவாபு! நீங்க கவலையே படாதீங்க. பணம் நாங்க இன்னும் தருகிறோம். நீங்க சில பிரதேசங்களை எங்களுக்குக் கொடுத்து விடுங்கள். இன்னின்ன சலுகைகள் வேண்டும். அவற்றையும் கொடுத்துவிடுங்கள்", என்று சொல்லி வாங்கிக் கொண்டனர்.
"அச்சா! அச்சா! பஹ¥த் அச்சா" என்று நவாபும் சம்மதித்தான்.
பிரிட்டிஷ்காரர்களிடம் கிஸ்தி செலுத்துவதில் சில பாளையக்காரர்களுக்கு இஷ்டமில்லை. ஆகவே கொடுக்கவில்லை. கலகமும் செய்தனர்.
பிரிட்டிஷ்காரர்கள் நவாபின் படைகளையும் தாங்களே எடுத்துக்கொண்டு தங்கள் படைகளையும் சேர்த்துக்கொண்டு கலகக்கார பாளையக் காரர்களுடன் போருக்குச் சென்றனர்.
நவாபின் படையினர் சம்பளம் சாடிக்கை, பிரிட்டிஷ் துருப்புகளின் செலவு எல்லாவற்றுக்குமாக நவாபுக்கு பில் அனுப்பினர்.
கலகம் உள்நாட்டுப் புரட்சியாகவும் போராகவும் மாறியது.
நவாபிடம் பிரிட்டிஷ்காரர்கள், "இந்த சிட்டுவேஷனைச் சமாளிக்க எங்களுக்கு அதிகமான அதிகாரங்கள் வேண்டும். இன்னும் அதிகமாகப் பணமும் வேண்டும். பணிந்துபோன பாளையக்காரர்களெல்லாம் பயனடைய வேண்டும். ஆகவே எங்களிடம் எல்லா அதிகாரங்களையும் ஒப்படையுங்கள்", என்று கேட்டு வாங்கிக ்கொண்டனர்.
அதன ்பின்னர் பாளையக்காரர்களையெல்லாம் அடக்கிவிட்டனர்.
தங்களுடைய அதிகாரத்தை நிறுவிக்கொண்டனர்.
அப்போது கடன்கார நவாபு செத்துப்போய் அவனுடைய மகன் பட்டத்துக்கு வந்துவிட்டார். பாவம். இந்துஸ்தானிக்காரராக இருந்தாலும்கூட நல்ல தமிழ் அறிஞர். புலவர். கடனும் சமாளிக்கமுடியாத அளவுக்குப் போய் விட்டிருந்தது.
பிரிட்டிஷ்காரர்கள் அவரிடம், "இந்த பாளையக்காரப் பசங்களெல்லாம் இப்ப அடங்கிப்போயிட்டாங்க்ய. எப்ப என்ன செய்வானுவனு ஒண்ணும் சொல்றதுக்கில்ல. ஆகையினால நீங்க இன்னா செய்றீங்கோ தெர்யும்? பேசாம எங்ககிட்ட நாட்டை ஒப்படைச்சுருங்க. அல்லாத்தயும் நாங்க பாத்துக்கினு கீறோம். நாங்க வர்சா வர்சம் பென்சனு தர்ரோம். நீ சொம்மா குந்திக்கினு நாஷ்்டா சாப்டு, நய்னா. அக்காங்!" என்று சொன்னார்கள்.
சென்னையில் பல காலமாக இருந்துவிட்டனரா. ஆகவே இந்த நாட்டுக்கு வரும்போது ஒழுங்காகத் தமிழ் பேசிக்கொண்டிருந்தவர்கள் மெட்ராஸ் பாஷையில் பேச ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.
நவாபும் அவ்வாறே செய்தார்.
கொஞ்சநாட்கள் கழித்து கோட்டையை அடுத்திருந்த அரண்மனையையும் கொடுத்துவிட்டு வேற்றிடம் சென்றுவிட்டார்.
இடத்தைக் கொடுத்தா மடத்தைப் பிடுங்குற கதையாகவல்லவா இருக்கிறது!
அடடே! நான் பழமொழியைத்தான் சொன்னேன்.
எல்லாமே ஓர் ஆட்டுத்தோலால் வந்தது.

அன்புடன்

ஜெயபாரதி

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Twitter Bird Gadget